45 Pułk Piechoty im. Ludowych Partyzantów Ziemi Lubelskiej
45 Pułk Piechoty im. Ludowych Partyzantów Ziemi Lubelskiej (45 pp) to oddział piechoty ludowego Wojska Polskiego (JW Nr 3576, zmieniony w 1958 na 2425).
Charakterystyka
Pułk został utworzony w 1945 roku w garnizonie Bydgoszcz, na bazie etatu wojennego sowieckiego pułku strzeleckiego. Oddział ten stanowił część 14 Dywizji Piechoty.
W 1946 roku jednostka została przeniesiona do Siedlec. Na podstawie rozkazu MON nr 0046/Org. z 30 września 1949 roku, pułk przeszedł pod dowództwo 3 Pomorskiej Dywizji Piechoty.
W 1952 roku jednostka została podporządkowana dowódcy 25 Dywizji Piechoty, zastępując 83 Pułk Piechoty. W tym samym roku, po rozwiązaniu 25 DP, pułk ponownie trafił pod dowództwo 3 DP.
Na mocy rozkazu nr 01/MON z 1 stycznia 1959 roku, pułkowi nadano nazwę Ludowych Partyzantów Ziemi Lubelskiej.
Skład etatowy
W skład pułku wchodziły:
- Dowództwo i sztab
- 3 bataliony piechoty
- Kompanie: dwie fizylierów, przeciwpancerna, rusznic ppanc, łączności, sanitarna, transportowa
- Baterie: działek 45 mm, dział 76 mm, moździerzy 120 mm
- Plutony: zwiadu konnego, zwiadu pieszego, saperów, obrony pchem, żandarmerii
Etatowy stan pułku wynosił:
2915 żołnierzy (w tym oficerów – 276, podoficerów – 872, szeregowców – 1765).
Sprzęt: 162 rkm, 54 ckm, 66 rusznic ppanc, 12 armat ppanc 45 mm, 4 armaty 76 mm, 18 moździerzy 50 mm, 27 moździerzy 82 mm, 8 moździerzy 120 mm.
Dowódca
ppłk Józef Bielecki
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.