45 mm moździerz Brixia Mod. 35

Brixia Modello 35

Brixia Modello 35 to włoski lekki moździerz piechoty (granatnik) o kalibrze 45 mm, który został wprowadzony w czasie II wojny światowej. Broń ta nie zyskała uznania i uznawana była za nieudaną, głównie z powodu swojej skomplikowanej konstrukcji, co sprawiało, że była czasochłonna i kosztowna w produkcji.

Moździerz był ładowany odtylcowo i korzystał z amunicji rozdzielnego ładowania. Ładunki prochowe umieszczano w magazynku, który pomieścił dziesięć ładunków, natomiast pociski były ładowane ręcznie. Maksymalny zasięg tej broni wynosił około 530 m, a odległość strzału można było regulować poprzez modyfikację kąta podniesienia lufy lub za pomocą regulacji otworów wentylacyjnych w lufie. Masa pocisku wynosiła około 450 g, a teoretyczna maksymalna szybkostrzelność wynosiła około 18 strzałów na minutę, jednak w praktyce oscylowała między 8 a 15 strzałami.

Broń była używana przez włoskie wojska aż do zakończenia II wojny światowej, a zdobyczne egzemplarze były wykorzystywane przez wojska australijskie podczas kampanii w Afryce.

W armii włoskiej moździerz ten pełnił rolę broni batalionowej (w przeciwieństwie do innych armii tego okresu, gdzie średnie moździerze 81 mm, takie jak Mortaio da 81/14 Modello 35, były używane jako artyleria pułkowa, a nie batalionowa). W każdym batalionie piechoty znajdowały się dwa plutony, z których każdy był wyposażony w dziewięć moździerzy.