45 mm haubica batalionowa wz. 1929

45 mm haubica batalionowa wz. 1929

45 mm haubica batalionowa wz. 1929 (ros. 45-мм батальонная гаубица образца 1929 года) to radzieckie działo piechoty, które powstało w połowie lat 20. XX wieku.

Działo to zostało zaprojektowane w 1925 roku przez F. F. Łendora w ramach programu mającego na celu stworzenie lekkiego działa wspierającego piechotę, które miało być wprowadzone na poziomie batalionu. Przyjęto je do uzbrojenia w 1930 roku, a rok później rozpoczęto jego produkcję w fabrykach Krasnyj Putiłowiec oraz numer 8. W momencie rozpoczęcia produkcji, działo wz. 1929 było już uznawane za przestarzałe. W tym okresie lekkie działa piechoty zaczynały być zastępowane przez wyspecjalizowane działa przeciwpancerne. Pociski wystrzelone z tego działa miały zdolność przebicia 40 mm pionowo ustawionego pancerza na odległość 1000 m, jednak samo działo charakteryzowało się wysoką sylwetką, co utrudniało jego maskowanie, oraz miało mały kąt ostrzału w poziomie. W związku z tym podjęto decyzję o zakupie licencji na 37 mm armatę przeciwpancerną 1-K w Niemczech. Produkcję działa wz. 1929 zakończono w 1932 roku, po wyprodukowaniu około 100 egzemplarzy.

Wyprodukowane działa wz. 1929 były na uzbrojeniu sowieckiej piechoty aż do 1942 roku.

Bibliografia

А. Иванов: Артиллерия СССР в перод второй мировой войны. Санкт-Петербург: Издательский Дом «Нева», 2003. Brak numerów stron w książce.