Armata przeciwpancerna 45 mm wz. 1942 (M-42)
45 mm armata przeciwpancerna wz. 1942 (M-42) (ros. 45-мм противотанковая пушка образца 1942 года, М-42) to radziecka holowana armata przeciwpancerna.
Opracowanie armaty wz. 1942 opierało się na podzespołach wcześniejszej armaty przeciwpancernej wz. 1937. W nowym modelu zastosowano dłuższą lufę oraz tarczę, której grubość zwiększono z 4,5 mm do 7 mm. Wprowadzono również niewielkie zmiany w konstrukcji łoża, co umożliwiło zwiększenie tempa produkcji. Dzięki wydłużonej lufie, przebijalność pancerza pod kątem 60° wynosiła 61 mm z odległości 500 m oraz 51 mm z odległości 1000 m.
Produkcję armaty M-42 rozpoczęto w Fabryce nr 172 w 1943 roku, jednak była ona mniejsza w porównaniu do produkcji armat wz. 1937, ponieważ równocześnie rozpoczęto wytwarzanie 57 mm armaty przeciwpancernej ZiS-2. Mimo gorszych parametrów w porównaniu do ZiS-2, produkcja dział kal. 45 mm nie została całkowicie wstrzymana, gdyż nadal skutecznie radziły sobie z lżejszymi czołgami niemieckimi. Ostatecznie produkcję armat M-42 zakończono w połowie 1945 roku, osiągając łączną liczbę 10 843 wyprodukowanych sztuk.
Armata M-42 była wyposażona w łoże kołowe, dwuogonowe oraz zamek klinowy półautomatyczny. Można ją było ciągnąć zarówno przez konie, jak i pojazdy mechaniczne.
Armata przeciwpancerna wz. 1942 była na uzbrojeniu Wojska Polskiego.
Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975. Brak numerów stron w książce
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7. Brak numerów stron w książce
- А. Иванов: Артиллерия СССР в период второй мировой войны. Санкт-Петербург: Издательский Дом «Нева», 2003. Brak numerów stron w książce