427 Batalion Wschodni

427 Batalion Wschodni (niem. Ost-Bataillon 427, ros. 427-й восточный батальон) to jednostka wojskowa Wehrmachtu, która składała się głównie z Rosjan w czasie II wojny światowej.

Powstanie batalionu

W dniu 16 września 1942 roku porucznik Hecker, dowódca niemieckiego batalionu piechoty XXVII Korpusu Armijnego 9 Armii, operującego na okupowanej Białorusi, otrzymał zadanie utworzenia oddziału wojskowego w sile batalionu, który miał chronić sztab korpusu. W jego skład weszli byli jeńcy wojenni z Armii Czerwonej. Batalion początkowo nosił nazwę XXVII Batalionu Ochotniczego (Freiwilligen-Bataillon XXVII) i składał się z dwóch kompanii. 13 stycznia 1943 roku jednostkę przemianowano na 427 Ostbataillon, a liczba kompanii wzrosła do czterech. W maju tego samego roku batalion został podporządkowany bezpośrednio dowództwu Grupy Armii „Środek”.

Udział w działaniach bojowych

Batalion uczestniczył w walkach przeciwko partyzantom oraz okrążonym oddziałom sowieckim w rejonie Rżew-Wiaźma. Oprócz tego pełnił funkcję ochrony linii komunikacyjnych. W grudniu 1943 roku jednostka została rozformowana. Jednak w sierpniu 1944 roku batalion został odtworzony na terenie Prus Wschodnich. Na początku 1945 roku przeniesiono go na poligon wojskowy w Heuberg, gdzie wszedł w skład nowo formowanej 2 Dywizji Piechoty Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji.