421 Brygada Pancerna

421 Brygada Pancerna (hebr. חטיבה 421, znana również jako Brygada Przeprawy, חטיבת הצליחה, Chatiwat ha-Clicha) to nieistniejący związek taktyczny Sił Obronnych Izraela.

Formacja została utworzona w latach 1972–1973. W czasie wojny Jom Kipur walczyła na Synaju w ramach 143 Rezerwowej Dywizji Pancernej pod dowództwem generała Ariela Szarona. Była pierwszą pancerną jednostką izraelskiej armii, która przekroczyła Kanał Sueski. Po wojnie zmieniono jej numer na 755 (hebr. חטיבה 755).

W 1986 roku brygada została rozwiązana.

Formowanie Brygady

421 Brygada Pancerna została utworzona w latach 1972–1973, a jej dowódcą został pułkownik Chajjim Erez. Brygada podlegała 143 Rezerwowej Dywizji Pancernej, którą dowodził generał Ariel Szaron. Zdecydowano, że głównym uzbrojeniem będą czołgi Magach 3, będące izraelską modyfikacją czołgu M48A3 Patton. W skład brygady weszli rezerwiści, w tym żołnierze z 14 i 401 Brygady Pancernej, którzy brali udział w wojnie sześciodniowej (1967) oraz wojnie na wyczerpanie (1967–1970). W początkowym okresie formowania brygada dysponowała wystarczającą ilością sprzętu, aby wyposażyć jedynie dowództwo oraz jeden batalion.

W skład brygady weszły dowództwo, trzy bataliony pancerne oraz kompania zwiadu na jeepach.

Wojna Jom Kipur

W dniu wybuchu wojny 599 Batalion Pancerny dysponował 22 czołgami Magach 3, co stanowiło jedynie część jego uzbrojenia. Dowódcy pozostałych dwóch batalionów (264 i 257) byli zmuszeni do poszukiwania dodatkowego sprzętu. Ostatecznie 32 czołgi pozyskano ze Szkoły Korpusu Pancernego w Dżuls, 21 czołgów z bazy wojskowej Sziwta, a sześć z jednostki remontowo-modernizacyjnej. Otrzymany sprzęt nie był w pełni gotowy do walki, były to czołgi szkoleniowe lub w trakcie remontu, brakowało w nich wielu elementów wyposażenia. Brygada nie dysponowała również zestawami niskopodwoziowymi do transportu czołgów.

7 października generał Szaron przydzielił brygadzie zadanie prowadzenia działań opóźniających oraz hamujących egipskie natarcie na środkowym odcinku frontu synajskiego. Brygada brała udział w walkach o grzbiet Chamutal i w starciach, które miały na celu powstrzymanie Egipcjan przed zajęciem przełęczy Mitla, ponosząc przy tym znaczne straty. W dniach 11–13 października brygada broniła drogi Talisman, prowadzącej do obozu wojskowego Tasa (30°33′8″N 32°37′44″E) oraz w głąb Synaju. 14 października brygada stoczyła walki z 14 Brygadą Pancerną egipskiej 21 Dywizji Pancernej. Według różnych szacunków 421 Brygada Pancerna zniszczyła od 50 do 70 czołgów przeciwnika oraz powstrzymała egipskie natarcie. Część brygady została oddelegowana na nocne próby holowania mostu kołowego nad Kanał Sueski.

15 października 143 Rezerwowa Dywizja Pancerna, w ramach operacji „Abirej Lew”, została wyznaczona do utworzenia przeprawy przez Kanał Sueski. Brygada miała za zadanie osłanianie 247 Rezerwowej Brygady Spadochronowej pułkownika Daniego Mata, która miała przekroczyć kanał i utworzyć przyczółek na jego zachodnim brzegu. Następnie 421 Brygada Pancerna miała przeprawić część swoich sił, wspierać spadochroniarzy Mata w umocnieniu przyczółka oraz przeprowadzić ataki na pozycje egipskiej obrony przeciwlotniczej. W tym celu brygada otrzymała mosty barkowe oraz amfibie mostowe Gillois. Z brygady wydzielono batalion odpowiedzialny za holowanie mostu kołowego do miejsca przeprawy. Z powodu walk o Chińską Farmę most kołowy nie dotarł w porę, a część brygady była zaangażowana w walki z egipskimi siłami, dlatego siły, które dotarły ze spadochroniarzami Mata do Kanału Sueskiego, przystąpiły do przeprawy z wykorzystaniem amfibii.

16 października 21 lub 28 czołgów oraz kompania zmechanizowana z transporterami M113 znalazły się na zachodnim brzegu Kanału Sueskiego. Była to pierwsza izraelska formacja pancerna na tym brzegu kanału, a druga ogółem, po spadochroniarzach Mata. W ramach działań rajdowych brygady przeprowadzonych na zachodnim brzegu kanału zniszczono cztery bazy pocisków ziemia-powietrze, nie ponosząc strat w ludziach ani sprzęcie. Po zakończeniu zadania, siły wróciły do obrony przyczółka. 17 października brygada kontynuowała walki w obszarze przyczółka, m.in. o lotnisko Déversoir oraz 599 Batalion Pancerny w bitwie o oboz Abu Sultan.

Do momentu zawieszenia ognia 24 października brygada była zlokalizowana 15 km na południe od Ismailii, przy drodze prowadzącej z Kairu.

W trakcie wojny zginęło 48 żołnierzy batalionu.

Lata 1974–1986

Po wojnie brygada zajmowała się zapewnieniem bezpieczeństwa na granicach na obszarze Synaju, Arawy, Wzgórz Golan oraz granicy libańsko-izraelskiej. W tym czasie zmieniono jej numer na 755. W czerwcu 1982 roku, w związku z wybuchem I wojny w Libanie, brygada została postawiona w stan gotowości i zmobilizowana w ramach dywizji. Po trzech tygodniach w gotowości w bazie Sde Tejman, na północny zachód od portu lotniczego Beer Szewa, brygada została zdemobilizowana. W 1986 roku, w ramach polityki redukcji sił zbrojnych, jednostka została rozwiązana.