42 samodzielny batalion saperów (42 sbsap) to jednostka wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.
Powstanie i działalność
Batalion został utworzony na mocy rozkazu Nr 0121/Org. Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego z dnia 12 maja 1945 roku w Warszawie, w ramach formowania 7 Brygady Inżynieryjno-Budowlanej (7 BIB). Głównym celem batalionu było odbudowanie wyznaczonych obiektów w stolicy, a także oczyszczenie Warszawy i okolic z amunicji.
Po sformowaniu, uzupełnieniu stanów osobowych pododdziałów oraz przeszkoleniu, jednostka rozpoczęła proces rozminowania Warszawy oraz powiatów takich jak: Błonie, Gostynin, Nowy Dwór Mazowiecki, Sochaczew, Włocławek, Inowrocław, Toruń oraz miasto Nieszawa. Dodatkowo, pododdziały prowadziły prace wyburzeniowe w przypadku obiektów miejskich, które nie nadawały się do odbudowy.
42 batalion, często błędnie nazywany „batalionem minowania”, pod dowództwem mjr. Jana Piotrowskiego, 15 czerwca został skierowany do rozminowania Warszawy oraz terenów w rejonie nr 2 (Warszawa – Nowy Dwór – Płońsk – Drobin – Sierpc – północny Włocławek – Toruń – Bydgoszcz – Gniezno – Września – Konin – Kutno – Koło – Sochaczew – Warszawa). Batalion w Warszawie przejął obowiązki rozminowania od 26 bsap z 2 BSap. Do 4 września 1945 roku, w Palmirach, patrol saperski z 42 batalionu zniszczył 377 ton amunicji, która została wywieziona ze składów warszawskich.
W pierwszej fazie prac batalion koncentrował się na usuwaniu min z głównych dróg oraz miejscowości. W kolejnej fazie rozminowywano lewy brzeg Wisły, Puszczę Kampinoską oraz obszar twierdzy Modlin.
W okresie od 15 czerwca do 15 września 1945 roku 42 bsap zrealizował:
- rozminowanie i sprawdzenie obszaru o powierzchni 7503 km²,
- rozminowanie 1693 miejscowości, w tym 18 miast,
- rozminowanie 18 ważnych obiektów fabrycznych,
- rozminowanie 1 lotniska, 189 mostów drogowych i 15 mostów kolejowych,
- rozminowanie dróg o długości 3438 km, w tym 907 km dróg bitych i 123 km dróg kolejowych,
- usunięcie i zniszczenie 6810 min przeciwpiechotnych, 9357 min przeciwczołgowych oraz 12062 min specjalnych i fugasów,
- zniszczenie 251723 sztuk bomb, pocisków i innej amunicji.
W trakcie rozminowania zginęło 10 żołnierzy, a 5 zostało rannych.
7 BIB została rozwiązana 11 września 1945 roku. Z brygady wydzielono samodzielne bataliony inżynieryjno-budowlane.
Dowódcy
mjr Jan Piotrowski
Zobacz też
Jednostki inżynieryjno-budowlane Wojska Polskiego
Bibliografia
- F. Kaczmarski, S. Soroka, Wojska Inżynieryjne LWP 1945-1979, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1982,
- Zdzisław Barszczewski: Przywrócone życiu. Rozminowanie ziem Polski. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 1998. ISBN 83-11-08751-2.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.