41 Batalion Wojsk Ochrony Pogranicza – zlikwidowany samodzielny pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza, który pełnił służbę na granicy polsko-czechosłowackiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na mocy rozkazu MBP nr 043/org. z dnia 3 czerwca 1950 roku, z 21 Brygady Ochrony Pogranicza utworzono 4 Brygadę Wojsk Pogranicza w Gliwicach. Z kolei 1 stycznia 1951 roku 61 batalion Ochrony Pogranicza został przekształcony w 41 batalion WOP JW 2448.
W roku 1956 batalion WOP został podporządkowany 3 Brygadzie WOP z Nowego Sącza.
W 1957 roku 41 batalion WOP w Ustroniu został rozformowany.
Struktura organizacyjna
W 1951 roku batalionowi podlegały następujące jednostki:
- 200 strażnica WOP Koniaków
- 201 strażnica WOP Jaworzynka
- 202 strażnica WOP Wisła
- 203 strażnica WOP Poniwiec
- 204 strażnica WOP Dzięgielów
W 1954 roku struktura batalionu obejmowała:
- 205 strażnica WOP Krążelka
- 206 strażnica WOP Jaworzynka
- 207 strażnica WOP Wisła
- 208 strażnica WOP Poniwiec
- 209 strażnica WOP Dzięgielów
- PPK MRG Leszna Górna
- 210 strażnica WOP Puńców
Dowódcy batalionu
Listę dowódców batalionu przedstawiono na podstawie publikacji Sławomira Żurawlow: Pododdziały Ochrony Pogranicza w Jaworzynce, Istebnej i Koniakowie – Rys historyczny 1922–2008
Wydarzenia W 1956 roku, 2 maja, dowództwo 4 Brygady zorganizowało sezonową strażnicę WOP pod namiotami z udziałem kadry zawodowej oraz żołnierzy służby zasadniczej 45. batalionu WOP Prudnik, której dowódcą był ppor. Edward Karpiuk. Strażnica znajdowała się na płaskowyżu Soszów i miała na celu przeciwdziałanie przemytowi w tym rejonie. Jej działania odbywały się między szczytami „Czantoria” i „Stożek”, a bazą wyjściową była miejscowość Wisła. W czerwcu, podczas oddania serii strzałów ostrzegawczych z pistoletu maszynowego, w wyniku rykoszetu doszło do zranienia jednego z przemytników, górala lokalnego. W końcu czerwca i na początku lipca 1956 roku, w czasie tzw. „Wypadków poznańskich”, wzdłuż linii granicznej i w strefie działań odnajdywano paczki z ulotkami tzw. „bibuły”, przyczepionymi do balonów leżących na ziemi. W związku z dużą ilością tych zdarzeń, żołnierze otrzymali pozwolenie na użycie broni w celu zestrzelenia nisko przelatujących balonów, nawet jeśli znajdowały się one na terytorium czechosłowackim, pod warunkiem, że były w zasięgu ognia – podobnie postępowali pogranicznicy czechosłowaccy. Uwagi Przypisy Bibliografia Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza : (1945–1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9. Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2. Mirosław Kudasiewicz. Wspomnienia Weterana WOP – Ale co na to powie moja stara. „Tygodnik Prudnicki”. 1(684), s. 10, 2004-01-07. ISSN 1231-904X. Mirosław Kudasiewicz. Z archiwum odkrywcy – Balonowa propaganda. „Tygodnik Prudnicki”. 19(649), s. 8, 2003-05-07. ISSN 1231-904X. Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn. 2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.