41 batalion łączności (41 bł)
Jest to samodzielny pododdział łączności ludowego Wojska Polskiego.
Batalion powstał w 1949 roku w garnizonie Wrocław, w ramach 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej, według etatu Nr 5/85. Jednostkę zorganizowano na podstawie 31 kompanii łączności 10 Dywizji Piechoty.
Struktura organizacyjna
W skład batalionu wchodziły:
- dowództwo
- kompania dowodzenia (z czołgami dowództwa dywizji, plutonem telefoniczno-telegraficznym oraz plutonem ruchomych środków łączności)
- kompania radiowa (składająca się z dwóch plutonów)
- pluton telegraficzno-kablowy
- kompania szkolna
Łączny stan osobowy wynosił 281 żołnierzy oraz 9 pracowników kontraktowych (etat 5/85).
Dowódcy batalionu
W 1956 roku dowódcą batalionu był mjr Kazimierz Ryś.
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Jan Kowalski: Polskie wojska łączności na przełomie XX i XXI wieku. Sieradz: Stowarzyszenie Przyjaciół 15 Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2014.
Edward, Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO : Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.