402 Dywizja Zapasowa
402 Dywizja Zapasowa była jedną z dywizji III Rzeszy w czasie II wojny światowej.
Dywizję tę utworzono jako sztab do zadań specjalnych, którego celem było nadzorowanie krajowych batalionów strzelców w II Okręgu Wojskowym. Dopiero jesienią 1942 roku, po wzmocnieniu, zyskała status dywizji. W styczniu 1945 roku została włączona do 11 Armii. W wyniku działań bojowych na Pomorzu, dywizja została rozbita przez Armię Czerwoną oraz 1 Armię Wojska Polskiego. Na początku zajmowała odcinek frontu na południe od Wałcza, a jej rozbicie miało miejsce 18 marca 1945 roku w rejonie Trzebiatowa. Dowódca dywizji, gen. Siegmund Schleinitz, został wzięty do niewoli 16 marca 1945 roku przez żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego.
Niedobitki z 402 DZap zostały wykorzystane do utworzenia 402 Dywizji Szkolnej. Wkrótce potem, wspomniana dywizja szkolna, razem z 3 Armią Pancerną, poddała się armii brytyjskiej.
Dowódcy dywizji
- gen. Hans Petri od 25.09.1939
- gen. mjr Hans Windeck od 1.02.1940
- gen. mjr Erwin von Keiser od 1.05.1940
- gen. por. Hubert Stenzel od 25.09.1942
- płk Werner von Boltenstern od 1.11.1943
- gen. por. Hubert Stenzel od 17.12.1943
- gen. por. Siegmund Schleinitz od 1.10.1944
- gen. mjr Ernst von Bauer (od marca 1945 do kapitulacji)
Struktura organizacyjna
Skład dywizji:
- 522 zapasowy pułk grenadierów
- 258 zapasowy pułk grenadierów
- 2 zapasowy i szkolny pułk artylerii
Przypisy
Bibliografia
Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Warszawa: 2010. ISBN 978-8311-11655-9.
Tadeusz Sawicki: Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim. Warszawa: 1987. ISBN 83-01-06556-7.