401Z

Wagon 401Z

Wagon 401Z to niskoburtowy pojazd kolejowy, który został stworzony z myślą o przewozie węgla oraz rudy żelaza. Po zdjęciu burt mógł także pełnić rolę platformy do transportu ciężkich maszyn. Został wyprodukowany w trzech różnych wersjach.

Historia i rozwój

Projekt tego wagonu powstał w 1960 roku w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Taboru Kolejowego. Konstrukcja pudła wagonu dzieli się na 6 części: boczne burty składają się z dwóch elementów, natomiast czołowe z jednego. Pierwsze prototypy zostały wyprodukowane w grudniu 1961 roku, a produkcja trwała w Ostrowcu do 1963. W 1966 roku budowę wznowiono w Świdnicy, przy okazji wprowadzając zmiany w dokumentacji. Zmodyfikowano także wózki (przejście z 1XT na 1XTa), co umożliwiło zwiększenie maksymalnej prędkości do 100 km/h.

Kolejne zmiany miały miejsce w 1968 roku, kiedy to dla PKP dostarczono wagony w dwóch wersjach: z burtami (Eamos) oraz z kłonicami (Rpps). Zbudowano także prototypy z ogrzewaniem w podłodze (401Zc) oraz wagony przystosowane do wlewków dla Huty Katowice (40Zh).