40 Gwardyjska Brygada Pancerna
40 Gwardyjska Brygada Pancerna (ros. 40-я гвардейская танковая бригада) to jednostka pancerna Armii Czerwonej, która działała podczas II wojny światowej.
Jednostka została powołana do życia na mocy rozkazu z 23 października 1943, kiedy to przemianowano 22 Brygadę Pancerna.
W trakcie działań na terenach Polski, brygada wzięła udział w ofensywie wiślańsko-odrzańskiej, gdzie 24 stycznia 1945 sforsowała rzekę Wartę na prowizorycznych tratwach z beczek i desek, a także na transporterach pływających z 273 batalionu szturmowego. Udało jej się zdobyć przyczółek na zachodnim brzegu rzeki w rejonie Murowanej Gośliny. W ramach operacji pomorskiej przyczyniła się do zniszczenia zgrupowania wojsk niemieckich w okolicach Trzebiatowa. Następnie brygada zdobyła Wielki Kack (18 III) oraz Gdynię (26 III). Szlak bojowy zakończyła uczestnictwem w operacji berlińskiej jako część 11 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego z 1 Gwardyjskiej Armii Pancernej, co zakończyło dominację reżimu III Rzeszy.
Po zakończeniu konfliktu, brygada została przekształcona w 40 pułk czołgów, co miało miejsce 9 lipca 1945.
Dowództwo brygady
Dowódcy:
- płk Nil Wiedieniczew (23.10.1943 – 23.01.1944)
- płk Iwan Koszelew (24.01.1944 – 12.05.1944)
- płk Jefim Stysin (16.05.1944 – 31.07.1944)
- płk Karp Gotowski (31.07.1944 – 23.08.1944)
- płk Michaił Kosych (00.08.1944 – 17.09.1944)
- ppłk Michaił Smirnow (18.09.1944 – 10.06.1945)
Szefowie sztabu:
- ppłk Andriej Samarin (31.10.1943 – 09.10.1944)
- ppłk Nikołaj Nazarenko (09.10.1944 – 10.06.1945)
Struktura organizacyjna
- 1 batalion czołgów
- 2 batalion czołgów
- 3 batalion czołgów
Przypisy
Bibliografia
- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.