40 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej
40 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej (40 dr OP) to samodzielny pododdział Wojska Polskiego.
Jednostka została utworzona w 1969 roku w Dobrej i podlegała dowódcy 26 Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej. Dywizjon został rozformowany w 2000 roku.
Historia
Proces formowania dywizjonu rozpoczął się 18 marca 1969 w 36. dywizjonie Obrony Powietrznej. 16 sierpnia 1969 roku dywizjon opuścił Dobrą Szczecińską i przeniósł się do Kołczewa, gdzie rozpoczął swoją służbę.
Jednostka została wyposażona w nowoczesny wówczas zestaw rakiet przeciwlotniczych typu S–75M Wołchow, który był przeznaczony do zwalczania środków napadu powietrznego wroga na małych i średnich wysokościach, niezależnie od warunków atmosferycznych i pory dnia.
W lipcu 1970 roku na poligonie w Aszułuku, w ZSRR, miało miejsce pierwsze strzelanie bojowe, a następne odbyły się w latach 1974, 1979 i 1986.
Dywizjon uczestniczył w licznych ćwiczeniach, w tym pod kryptonimami GRANIT-80, OCELOT-82, OCELOT-91, a także w międzynarodowym ćwiczeniu OCELOT–99, które miało miejsce w dniach 04–29 maja 1999 roku. W ćwiczeniu wzięli udział również żołnierze z armii czeskiej i niemieckiej.
W 2000 roku dywizjon został rozformowany.
Dowódcy dywizjonu
- 1969-1970 – mjr Jan Wiatrowski
- 1970 – mjr Józef Krzesak
- 1970-1972 – kpt. Henryk Kaźmierowski
- 1972-1975 – kpt. Franciszek Żygis
- 1975-1977 – kpt. Marian Żurek
- 1977-1983 – kpt. Wojciech Kołodziej
- 1983-1988 – ppłk Kazimierz Korbik
- 1988-1989 – kpt. Stanisław Lewoniewski
- 1989-1990 – kpt. Marian Wiese
- 1990-1991 – kpt. Zbigniew Kowalczuk
- 1991-1998 – ppłk Andrzej Pasternak
- 1998-2000 – mjr Stefan Dymański
Przypisy
Bibliografia
40 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej m. Kołczewo