4 Pułk Strzelców Łotewskich
4 Pułk Strzelców Łotewskich był pułkiem piechoty radzieckiej, który działał w trakcie wojny domowej w Rosji. Żołnierze tego oddziału rekrutowali się głównie z łotewskich wieśniaków, a w mniejszym stopniu z łotewskich robotników.
W lipcu 1918 roku, podczas buntu Michaiła A. Murawjowa, ta jednostka była jedyną dobrze zorganizowaną formacją Armii Czerwonej na froncie nadwołżańskim. Mimo to, wśród żołnierzy pułku pojawiali się tacy, którzy wątpili w słuszność dołączenia do Murawjowa.
Łotysze byli zaniepokojeni polityką rekwirowania zboża wprowadzonej przez Lenina oraz działalnością kombiedów.
Ostatecznie pułk wycofał się z Syzrania, jednak odmówił wykonania rozkazów, które nakazywały obronę Symbirska. Do 23 lipca 1918 roku ponad ćwierć składu osobowego pułku zostało rozbrojone.
Lew Trocki osobiście nakazał aresztowanie dowódcy pułku za brak posłuszeństwa. W tym czasie, pod Kazaniem, zaczęto także praktykę rozstrzeliwania co dziesiątego żołnierza z jednostek, które odmawiały wykonywania rozkazów.
Bibliografia
Geoffrey Sawin, Wojna domowa w Rosji, Warszawa 2000.