4 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej
4 Pułk Piechoty Legii Nadwiślańskiej był oddziałem piechoty działającym w okresie napoleońskim.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk został utworzony 8 lipca 1809 roku pod nazwą 2 Legii Nadwiślańskiej w Wolkersdorfie, a jego dowództwo objął gen. Mikołaj Bronikowski. Wchodził w skład Legii Nadwiślańskiej.
12 lutego 1810 roku 2 Legia Nadwiślańska została włączona do pierwszego pułku, przyjmując nową nazwę 4 Pułku Piechoty.
W 1813 roku, z pozostałości czterech pułków piechoty Legii Nadwiślańskiej, powstał jeden, którym dowodził płk Stanisław Malczewski. W sierpniu 1813 roku przyłączono go do 27 Dywizji pod dowództwem Izydora Krasińskiego.
Żołnierze pułku
Pułkiem kierowali:
- mjr Kazimierz Tański (do 2 sierpnia 1810)
- szef bat. Radomski
- płk Sykstus Estko (9 maja 1811 – faktycznie od 1 stycznia 1812)
Walki pułku
Najważniejsze bitwy i potyczki, w których brał udział pułk, to:
- Puebla-de-Sebabria (29 lipca 1810)
- Benevente (2 sierpnia 1810)
- Salinas (25 maja 1811)
- Penaranda (1 czerwca 1811)
- Rogoźno (10 lutego 1813)
Przypisy
Bibliografia
Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925, s. 50.
Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978, s. 447.