4 Pułk Huzarów Królowej
4 Pułk Huzarów Królowej (ang. 4th Queen’s Own Hussars) to brytyjska jednostka kawalerii, która pierwotnie powstała jako formacja dragonów, a następnie została przekształcona w huzarów. Motto pułku brzmiało „Mente et Manu”.
Historia pułku
Jednostka została założona w 1685 roku podczas rebelii księcia Monmouth przez Johna Berkeleya pod nazwą Dragoni Berkeleya (Berkeley’s Dragoons). Niedługo potem zmieniono jej nazwę na Pułk dragonów księżnej Anny Duńskiej (The Princess Anne of Denmark’s Regiment of Dragoons). W 1688 roku, w czasie chwalebnej rewolucji, pułk całkowicie przeszedł na stronę Wilhelma Orańskiego. W 1689 roku brał udział w walkach w Szkocji przeciwko zwolennikom Jakuba II, a w latach 1692–1697 stacjonował we Flandrii.
Po czterech latach w Irlandii, pułk został wysłany do Hiszpanii, gdzie w 1707 roku walczył pod Almanzą, tracąc połowę swoich żołnierzy i zostając wycofanym z frontu. Do 1715 roku pułk stacjonował na Wyspach Brytyjskich, a następnie uczestniczył w tłumieniu powstania jakobickiego w Szkocji. Przez następne lata pułk stacjonował w Szkocji i Anglii, aż w 1742 roku wysłano go na kontynent, by wziął udział w wojnie o sukcesję austriacką. W 1743 roku pułk odegrał ważną rolę w zwycięstwie pod Dettingen, gdzie żołnierz George Daraugh wykazał się męstwem, odzyskując pułkowy sztandar z rąk Francuzów. W 1745 roku pułk poniósł znaczne straty pod Gandawą i został wycofany z frontu, ale powrócił w 1747 roku, walcząc do końca wojny w 1748 roku.
W 1751 roku jednostka przyjęła nazwę 4 pułk dragonów (4th Dragoons), zachowując swoje szkarłatne mundury i zielone kamizelki. W 1788 roku pułk zmienił nazwę na 4 pułk dragonów Królowej (4th Queen’s Own Regiment of Dragoons). W 1808 roku pułk został wysłany do Portugalii, gdzie brał udział w walkach z Francuzami, w szczególności w bitwie pod Salamancą. O jego szarży Wellington powiedział: „Nigdy nie widziałem niczego piękniejszego w moim życiu”.
Po zakończeniu wojen na kontynencie w 1814 roku, pułk stacjonował w Irlandii, a w 1821 roku rozpoczął służbę w Indiach. W 1818 roku zmieniono nazwę jednostki na 4 pułk lekkich dragonów Królowej (4th Queen’s Own Regiment of Light Dragoons). Pułk brał udział w I wojnie brytyjsko-afgańskiej, a w 1840 roku został wycofany z Kabulu, wracając do Wielkiej Brytanii w roku następnym. W latach 1853–1856 jednostka wzięła udział w wojnie krymskiej, uczestnicząc w słynnej „szarży lekkiej brygady”, w której straciła 79 z 118 żołnierzy. Szeregowy Samuel Parkes został odznaczony Krzyżem Wiktorii za uratowanie życia pułkownika Trumpetera, jednak później sprzedał swój medal za alkohol.
Od 1856 roku pułk ponownie stacjonował w Anglii. W 1861 roku przekształcono go w huzarów, nadając mu nazwę 4 pułk huzarów Królowej (4th (Queen’s Own) Hussars). W latach 1867–1879 jednostka ponownie stacjonowała w Indiach, a następnie do 1896 roku w Wielkiej Brytanii, by znów wrócić do Indii do 1905 roku. W latach 1905–1909 pułk służył w Południowej Afryce, a następnie został przeniesiony do Irlandii. Po wybuchu I wojny światowej w 1914 roku, pułk niezwłocznie wysłano do Francji, gdzie brał udział w bitwach pod Mons, Ieper, Cambrai oraz nad Sommą.
W 1936 roku pułk przeszedł proces mechanizacji i został przydzielony do Królewskiego Korpusu Pancernego (1939). Podczas II wojny światowej jednostka walczyła w Grecji w 1941 roku oraz na Pustyni Zachodniej, a następnie we Włoszech. Po wojnie pułk stacjonował najpierw w Austrii, potem w Syrii (1946), a następnie w Lubece (marzec 1947), Colchester oraz w Malezji. Ostatecznie pułk został włączony do Brytyjskiej Armii Renu i został rozwiązany w 1958 roku.