4 Pancerny Rozpoznawczy Oddział Zapasowo-Szkolny
4 Pancerny Rozpoznawczy Oddział Zapasowo-Szkolny (niem. Panzer-Aufklärungs-Ersatz- und Ausbildungs-Abteilung 4) to oddział wojskowy Wehrmachtu, który składał się zarówno z Niemców, jak i Arabów podczas II wojny światowej.
W dniu 1 października 1941 r. w Stahnsdorf, niedaleko Berlina, w ramach III Okręgu Wojskowego utworzono 4 Zapasowy Batalion Motocyklowy. W skład tego batalionu weszła również pewna liczba Irakijczyków, którzy zostali zwerbowani przez niemieckiego agenta SS-Untersturmführera Franza Wimmera-Lamqueta podczas antybrytyjskiego powstania wiosną 1941 r. (patrz: Wojna brytyjsko-iracka 1941). Po klęsce powstania, Irakijczycy zostali przetransportowani do Niemiec. Niedługo potem oddział został przekształcony w 4 Szkolny Batalion Motocyklowy, który był podporządkowany 153 Dywizji Piechoty, a od połowy maja 1942 r. podlegał 233 Dywizji Grenadierów Pancernych. Pod koniec września tego samego roku oddział został podzielony na 4 Zapasowy Batalion Motocyklowy oraz 4 Szkolny Batalion Motocyklowy. W połowie kwietnia 1943 r. obie jednostki zostały połączone w 4 Zapasowo-Szkolny Batalion Motocyklowy, który natychmiastowo przekształcono w 4 Pancerny Rozpoznawczy Oddział Zapasowo-Szkolny. W połowie sierpnia tego roku oddział został podporządkowany III Dowództwu Oddziałów Pancernych.
Linki zewnętrzne
Krótka historia 4 Pancernego Rozpoznawczego Oddziału Zapasowo-Szkolnego (jęz. niemiecki)