4 Księga Ezdrasza
4 Księga Ezdrasza, znana również jako Proroctwo Ezdrasza oraz Apokalipsa Ezdrasza, to dzieło należące do apokaliptyki zarówno judaizmu, jak i chrześcijaństwa. Księga ta nie jest częścią Biblii hebrajskiej (zgodnie z tradycją żydowską i protestancką) i w katolickiej tradycji uznawana jest za apokryf. W rosyjskim oraz gruzińskim prawosławiu, a także w Kościele koptyjskim, uznawana jest za deuterokanoniczną (jako 3 Księga Ezdrasza). Pod nazwą 4 Księgi Ezdrasza została włączona do Wulgaty, gdzie dołączono również 5 Księgę Ezdrasza i 6 Księgę Ezdrasza, które są późniejszymi, chrześcijańskimi dodatkami, nieznanymi na Wschodzie. Wulgata klementyńska, oficjalny tekst Biblii opracowany po Soborze trydenckim w XVI wieku, umieściła ją razem z 3 Księgą Ezdrasza oraz Modlitwą Manassesa w appendiksie jako apokryfy.
Utwór ten powstał prawdopodobnie na przełomie I i II wieku, w języku aramejskim lub hebrajskim, a następnie został przetłumaczony na język grecki. Jest to dzieło żydowskie, prawdopodobnie stworzone w kręgu izraelskich faryzeuszy.
Księga ma charakter apokaliptyczny i zawiera siedem wizji, które otrzymał Salatiel zwany Ezdraszem. Opisuje bieżące i przyszłe losy Izraela, przeznaczenie zmarłych oraz nadejście Mesjasza, który ma ukarać Cesarstwo rzymskie. Jego panowanie ma trwać 400 lat. Księga odnosi się także do powstania 94 świętych ksiąg, z których 24 zostało włączonych do kanonu Biblii hebrajskiej, natomiast pozostałe 70 jest znanych tylko wtajemniczonym.
Księga ta, w łacińskim przekładzie, znajduje się w Kodeksie Kompluteńskim I.
Zobacz też
- Księgi Ezdrasza
Przypisy
Linki zewnętrzne
Skany 4 Księgi Ezdrasza z Wulgaty (łac.)