4 Korpus Kawalerii
4 Korpus Kawalerii (ros. 4-й кавалерийский корпус) to jednostka kawalerii Armii Czerwonej, która była formowana dwukrotnie i brała udział w działaniach wojennych podczas II wojny światowej.
Pierwsze utworzenie 4 Korpusu Kawalerii (4 KKaw.) miało miejsce w czerwcu 1938 roku, kiedy to przekształcono 1 Korpus Kawalerii Czerwonych Kozaków. Od 17 września 1939 roku, pod dowództwem komdiwa Riabyszewa, 4 KKaw. uczestniczył w kampanii wrześniowej w ramach 12 Armii, współdziałając z wojskami III Rzeszy oraz Słowacji.
W lipcu 1940 roku, na bazie 4 KKaw., powstał 8 Korpus Zmechanizowany.
Drugie formowanie 4 Korpusu Kawalerii zakończono 18 marca 1941 roku. W sierpniu 1941 roku, razem z wojskami brytyjskimi, uczestniczył w agresji na Iran. Następnie brał udział w obronie Stalingradu. Około 60% żołnierzy 4 KKaw. stanowili Kazachowie, Kirgizi, Uzbecy, Tadżycy oraz Turkmeni. Rozwiązanie 4 KKaw. miało miejsce w maju 1943 roku, na podstawie rozkazu nr 46134 z dnia 27 kwietnia 1943 roku.
Dowództwo korpusu
Dowódcy:
- komdiw Dmitrij Riabyszew (w trakcie kampanii wrześniowej)
- gen. por Timofiej Szapkin (17.01.1941 – 22.03.1943)
- płk Iwan Murow (00.03.1942 – 00.10.1942)
- gen. mjr Michaił Malejew (25.03.1943 – 04.06.1943)
Szefowie sztabu:
- kombrig Aleksandr Martianow
- ppłk Siergiej Szewczuk (1942 – 1943)
Struktura organizacyjna
Skład we wrześniu 1939:
- 32 Smoleńska Dywizja Kawalerii
- 34 Dywizja Kawalerii
Skład w 1941:
- 61 Dywizja Kawalerii
- 81 Dywizja Kawalerii
- 97 Dywizja Kawalerii
Przypisy
Bibliografia
Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.