4 Intimate Nights with Beyoncé

„4 Intimate Nights with Beyoncé” to rewia amerykańskiej piosenkarki Beyoncé Knowles, która miała miejsce w dniach 14, 16, 18 i 19 sierpnia 2011 roku, jako część promocji jej czwartego albumu studyjnego, zatytułowanego 4. Artystka wystąpiła w nowojorskiej Roseland Ballroom, gdzie dała cztery koncerty, podczas których zaprezentowała cały materiał z albumu 4, a także wybrane utwory ze swoich wcześniejszych projektów, w tym medley piosenek Destiny’s Child. Na scenie towarzyszyły jej cztery tancerki oraz 20-osobowy, żeński zespół muzyczny, w skład którego wchodziły między innymi sekcje dęte.

Bilety na pierwszy występ zostały wyprzedane w zaledwie 22 sekundy, a wejściówki na pozostałe trzy koncerty zniknęły w ciągu kolejnej minuty. Rewia spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem krytyków muzycznych, którzy chwalili energię oraz otwartość, jaką Beyoncé prezentowała podczas występów.

Tło

5 sierpnia 2011 roku na oficjalnej stronie Knowles ogłoszono, że artystka zagra serię czterech koncertów w Nowym Jorku w trzecim tygodniu sierpnia. 10 sierpnia bilety na wydarzenie stały się dostępne w sprzedaży za pośrednictwem Ticketmaster. Wejściówki na pierwszy koncert, który odbył się 14 sierpnia, zostały sprzedane w 22 sekundy. Po upływie minuty, wytwórnia Columbia Records ogłosiła, że wszystkie bilety na cztery występy zostały wyprzedane.

W wywiadzie dla radia Power 99FM, mąż Knowles, raper Jay-Z, porównał ją do Michaela Jacksona: „Wiem, że porównywanie ich brzmi jak bluźnierstwo, bo Michael był wizjonerem, ale według mnie ona podąża jego śladami. Widząc, ile pracy wkłada w przygotowania, czuję, że muszę także intensywniej pracować. Ona jest jak maszyna.”

19 sierpnia opublikowano pierwsze materiały zza kulis „4 Intimate Nights with Beyoncé”. Wśród nich znalazła się wypowiedź głównej gitarzystki Knowles, Bibi, która stwierdziła: „[Beyoncé] słucha teraz swojego wewnętrznego głosu i robi to, co naprawdę chce. Zdecydowała się na ryzyko, co sprawia, że jest bardziej autentyczna.” Reżyser muzyczny koncertów, Kim, dodał, że ten projekt jest najdojrzalszym przedsięwzięciem w karierze Beyoncé, podkreślając intymność atmosfery, jaką udało się stworzyć w tak historycznym miejscu.

Koncerty

Scena i moda

Podczas występów Knowles występowała w złotej minisukience z lamowej tkaniny, zaprojektowanej przez swoją matkę, Tinę, oraz w butach od Stuarta Weitzmana. Wokalistka nie zmieniała stylizacji w trakcie koncertów. Na scenie towarzyszyły jej cztery tancerki w błyszczących, czarnych trykotach. Marcus Barnes z Daily Mail określił modowe wybory Knowles jako „fantastyczne”, natomiast Georgette Cline z AOL zauważyła, że sukienka podkreślała wszystkie krągłości artystki, skupiając na niej całą uwagę publiczności.

W materiałach zza kulis, projektant oświetlenia Nick wyjaśnił, że „wielkie momenty” albumu będą miały równie wielkie oświetlenie, a podczas wykonywania utworu „1+1” na Beyoncé padał jedynie jeden strumień światła, skupiony wyłącznie na niej.

Oprócz tancerzy, na scenie występowała również 20-osobowa żeńska grupa muzyczna i orkiestra, z którą Knowles koncertowała po raz pierwszy. Jon Caramanica z The New York Times zauważył, że kobiecy zespół odgrywa kluczową rolę w występach, a sama Beyoncé zarówno przewodzi, jak i jest częścią tej „armii”. Koncerty zyskały miano intymnych, ponieważ Knowles na ogół występuje na ogromnych arenach, które pomieszczą ponad 20 tysięcy osób, podczas gdy Roseland ma maksymalną pojemność 3200 miejsc.

Przebieg koncertu

Każdy występ rozpoczynał się od słów Knowles: „To będzie coś innego. Coś bardziej intymnego.” Następnie artystka przytaczała różne wydarzenia ze swojej kariery, kończąc na stwierdzeniu, że chce spędzić czas z publicznością, po czym zaczynała od własnej wersji „I Wanna Be Where You Are” Michaela Jacksona. Kontynuowała medley piosenek Destiny’s Child, zatrzymując się przy każdej z nich, aby opowiedzieć o swoim życiu i karierze. Przy „Independent Women” przypomniała, jak jej ojciec, Matthew Knowles, wydal ten utwór na ścieżce dźwiękowej filmu „Aniołki Charliego” bez jej zgody. Dodała, że przy „Bootylicious” chciała stworzyć piosenkę celebrującą kobiece krągłości, inspirowaną gitarowym riffem z „Edge of Seventeen” Stevie Nicks.

Po wykonaniu „’03 Bonnie & Clyde” Knowles opowiedziała, jak powstawał jej pierwszy album, wspominając, że wytwórnia nie wierzyła w jego sukces, mimo że ostatecznie miała pięć hitów. Kontynuowała z wolniejszą wersją „Crazy in Love”, a następnie zaśpiewała „Irreplaceable”, przy wsparciu publiczności. Po stwierdzeniu „4 kwietnia 2008 roku, ktoś włożył mi na palec pierścionek…”, zgromadzona publiczność zaczęła poruszać rękoma w rytm „Single Ladies (Put a Ring on It)”.

Beyoncé następnie zaprezentowała cały materiał z albumu 4, zaczynając od „1+1”, którą wykonywała siedząc na pokrywie fortepianu, w czerwonym świetle. Dalej zaśpiewała energetyczne „I Care” oraz balladę „I Miss You”. Kolejnym utworem była „Best Thing I Never Had”, a później „Party”, przy którym publiczność falowała rękoma. W „Rather Die Young” Knowles harmonizowała z chórkiem, a potem zaprezentowała szybszą wersję „Love on Top” z pełną choreografią. Podczas „Countdown” rozpoczęła odliczanie, pozwalając publiczności dokończyć od 9 do 1. Następnie wystąpiła z „End of Time” oraz „Run the World (Girls)”, tańcząc na mniejszej części sceny. Koncerty kończyły się balladą „I Was Here” oraz słowami: „Roseland, we were here.”

Reakcje krytyków

Jason Newman z Rap-Up pozytywnie ocenił rewię, stwierdzając, że dla artystki, która przywykła do stadionów, koncert był najintymniejszym występem, jakiego większość fanów mogła doświadczyć. Pochwalił również jej zdolność do łączenia energii z wytrwałością. Jon Caramanica z The New York Times również pozytywnie ocenił wydarzenie, wyróżniając wykonania utworów, które teoretycznie były słabsze, takich jak „Party” i „Love on Top”.

Nekesa Mumbi Moody z ABC News podkreśliła, że mimo iż Beyoncé nie miała nic do udowodnienia, seria koncertów „w olśniewający sposób obaliła” negatywne opinie dotyczące albumu 4. Erika Ramirez z Billboard uznała, że Knowles należy do nielicznych artystek, które potrafią zagrać 90-minutowy koncert w szpilkach i pozostawić publiczność w pełni usatysfakcjonowaną, bez potrzeby bisów. Marcus Barnes z Daily Mail kontynuował pochwały, określając ją jako „olśniewającą, błyszczącą i fantastyczną”.

Mike Wass z Idolator stwierdził, że „Beyoncé nigdy nie przestaje zdumiewać”, chwaląc jej talent do łączenia emocji z występem. Brad Wete z Entertainment Weekly również przyznał rewię pozytywną recenzję, pisząc, że jej wokal przewyższa współczesnych artystów i konkuruje z legendami. Jocelyn Vena z MTV pochwaliła jej głos oraz taneczne umiejętności, a Jozen Cummings z The Wall Street Journal opisał koncert jako „najintymniejsze przedsięwzięcie” w karierze Knowles.

Z drugiej strony, Jody Rosen z Rolling Stone zauważyła, że koncerty Knowles są zazwyczaj głośnym wydarzeniem, jednak skomplementowała jej umiejętności. VH1 miało mieszane odczucia, krytykując kilka utworów, ale doceniając jej talent i urok sceniczny.

Rejestracja materiału

Podczas pierwszego koncertu „4 Intimate Nights with Beyoncé”, fotograf Myrna Suarez robiła zdjęcia Knowles, które później wykorzystano do promocji kolejnych występów. 19 sierpnia, podczas ostatniego show, Beyoncé ogłosiła, że koncert był filmowany z myślą o późniejszym wydaniu na DVD.

Lista utworów

„I Wanna Be Where You Are”
Medley Destiny’s Child:
- „No, No, No (Part 1)”
- „No, No, No (Part 2)”
- „Bug a Boo”
- „Bills, Bills, Bills”
- „Say My Name”
- „Independent Women”
- „Bootylicious”
- „Survivor”
„’03 Bonnie & Clyde”
„Crazy in Love”
„Dreamgirls”
„Irreplaceable”
„Single Ladies (Put a Ring on It)”
„1+1”
„I Care”
„I Miss You”
„Best Thing I Never Had”
„Party”
„Rather Die Young”
„Love on Top”
„Countdown”
„End of Time”
„Run the World (Girls)”
„I Was Here”

Uwaga: Mimo że rewia miała prezentować cały materiał z 4, utwór „Start Over” nigdy nie został wykonany. „Bug a Boo” został dodany do medleya Destiny’s Child po drugim koncercie, 16 sierpnia.