4 Gwardyjska Armia, (ros. 4-я гвардейская армия) – jednostka operacyjna Armii Czerwonej z czasów II wojny światowej, a później Armii Radzieckiej.
Historia
Armia ta została utworzona 16 kwietnia 1943 roku z 24 Armii. W jej skład weszły 20 i 21 Gwardyjski Korpus Strzelecki oraz 3 Gwardyjski Korpus Pancerny.
Od 13 sierpnia 1943 roku uczestniczyła w operacji ofensywnej biełgorodzko-charkowskiej oraz w bitwie o Dniepr jako część Frontu Woroneskiego. W listopadzie i grudniu 1943 roku, w ramach 2 Frontu Ukraińskiego, brała udział w walkach o umocnienie przyczółka na prawym brzegu Dniepru w kierunku kriworożskim. Następnie angażowała się w kirowogradzką, korsunsko-szewczenską, umansko-botoszańską oraz jassko-kiszyniowską operacje ofensywne. Później została przeniesiona do rezerwy Stawki Naczelnego Dowództwa. Na początku listopada 1944 roku armia została przydzielona do 3 Frontu Ukraińskiego, biorąc udział w działaniach w Budapeszcie, Balatonie i Wiedniu.
Rozformowana została w marcu 1947 roku.
Struktura organizacyjna
- 20 Gwardyjski Korpus Strzelecki;
- 21 Gwardyjski Korpus Strzelecki;
- 3 Gwardyjski Korpus Pancerny.
Dowódcy 4 Gwardyjskiej Armii
- Grigorij Kulik (kwiecień – wrzesień 1943), generał porucznik;
- Aleksiej Zygin (wrzesień 1943), generał porucznik;
- Iwan Gałanin (wrzesień 1943 – styczeń 1944, luty – listopad 1944), generał porucznik;
- Aleksandr Ryżow (styczeń – luty 1944, cz.p.o.), generał major;
- Ilja Smirnow (luty 1944), generał porucznik;
- Gieorgij Zacharow (listopad 1944 – marzec 1945), generał armii;
- Nikanor Zachwatajew (marzec – maj 1945), generał porucznik.
Przypisy