4 Dywizja Strzelecka Sił Zbrojnych Południa Rosji
4 Dywizja Strzelecka Sił Zbrojnych Południa Rosji (ros. 4-я стрелковая дивизия ВСЮР) to jednostka taktyczna Sił Zbrojnych Południa Rosji w czasie wojny domowej w Rosji.
Dywizja została utworzona 22 listopada 1919 roku w Kijowie na bazie mieszanej jednostki pod dowództwem gen. mjr. M. D. Udowiczenki. Na początku składała się z 13 Pułku Strzeleckiego, batalionu 14 Pułku Strzeleckiego, batalionu 15 Pułku Strzeleckiego oraz 16 Pułku Strzeleckiego. Wchodziła w skład Oddziału Połtawskiego pod dowództwem gen. lejt. Michaiła N. Kalnickiego, który operował na prawobrzeżnej Ukrainie. W styczniu 1920 roku oddział ten został oddzielony od innych jednostek Armii Ochotniczej i zmuszony do wycofania się w rejon Odessy.
W Odessie dywizja dołączyła do Samodzielnej Rosyjskiej Armii Ochotniczej dowodzonej przez gen. lejt. Nikołaja E. Bredowa. Po opuszczeniu Odessy 27 stycznia, skierowano się w stronę rumuńskiej granicy, aby przekroczyć Dniestr i udać się do Rumunii. Kiedy władze rumuńskie odmówiły zgody na przejście, dywizja wzięła udział w tzw. Marszu Bredowskim w kierunku Podola, zajętego przez polskie siły. Po przybyciu na miejsce 12 lutego, oddziały gen. lejt. N. E. Bredowa przez dwa tygodnie zajmowały linię frontu, a następnie zostały rozbrojone i internowane w Polsce. Żołnierze 4 Dywizji Strzeleckiej zostali umieszczeni w obozie w Pikulicach.
Na mocy rozkazu gen. N. E. Bredowa, do dywizji dołączono mieszany pułk 15 Dywizji Piechoty, 42 Jakucki Pułk Piechoty oraz IV Strzelecka Brygada Artylerii. W lipcu 1920 roku dywizja została przetransportowana statkami z portów rumuńskich na Krym do jednostek białych dowodzonych przez gen. Piotra N. Wrangla. 9 sierpnia dywizja została rozformowana.
Bibliografia
Siergiej W. Wołkow, Белое движение. Энциклопедия гражданской войны, 2003
Linki zewnętrzne
Historia 4 Dywizji Strzeleckiej Sił Zbrojnych Południa Rosji (jęz. rosyjski). [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-15)].
