4 Dywizja Strzelców Spadochronowych (niem. 4 Fallschirm-Jäger-Division) to powietrznodesantowa jednostka Luftwaffe, składająca się z żołnierzy niemieckich i włoskich, która działała podczas II wojny światowej.
Historia
Dywizja została utworzona w listopadzie 1943 roku w Wenecji. W jej skład weszły oddziały z 2 Dywizji Strzelców Spadochronowych. Dodatkowo, znaczną część stanowiły włoskie oddziały ochotnicze, które wcześniej służyły w 184 Dywizji Spadochronowej „Nembo” oraz 185 Dywizji Spadochronowej „Folgore” przed wyjściem Włoch z wojny na początku września 1943 roku. Dowództwo nad dywizją objął gen. Heinrich Trettner. Pod koniec stycznia 1944 roku jednostka weszła do walki w ramach I Korpusu Spadochronowego przeciwko wojskom alianckim, które lądowały w rejonie Anzio (zobacz: Operacja Shingle). Następnie dywizja wykonywała zadania ochronne i patrolowe w Rzymie. Jako ostatnia niemiecka jednostka opuściła stolicę Włoch 4 czerwca, wycofując się przez Viterbo, Sienę i Florencję, zajmując pozycje obronne na przełomie 1944/1945 roku na Przełęczy Futa w obrębie Linii Gotów. W marcu 1945 roku z dywizji odszedł II Batalion, 12 Pułk Strzelców Spadochronowych i 2 kompania batalionu saperów do nowo formowanej w Austrii 10 Dywizji Strzelców Spadochronowych. 4 Dywizja Strzelców Spadochronowych toczyła walki z aliantami w rejonach Nettuno, Florencji i Bolonii, ostatecznie poddając się w okolicach Viacenza – Bozen pod koniec kwietnia 1945 roku.
Skład organizacyjny
dowództwo dywizji
kompania motocyklowa
zmotoryzowany pododdział żandarmerii
pododdział zaopatrzeniowy
10 Pułk Strzelców Spadochronowych
- trzy zmotoryzowane bataliony strzelców spadochronowych (po trzy kompanie, kompania ciężkich broni, zmotoryzowana kompania moździerzy, zmotoryzowana kompania przeciwpancerna, zmotoryzowana kompania saperów, pluton łączności)
pluton łączności
zwiadowcza kompania rowerowa
11 Pułk Strzelców Spadochronowych
- trzy zmotoryzowane bataliony strzelców spadochronowych (po trzy kompanie, kompania ciężkich broni, zmotoryzowana kompania moździerzy, zmotoryzowana kompania przeciwpancerna, zmotoryzowana kompania saperów, pluton łączności)
pluton łączności
zwiadowcza kompania rowerowa
12 Pułk Strzelców Spadochronowych
- trzy zmotoryzowane bataliony strzelców spadochronowych (po trzy kompanie, kompania ciężkich broni, zmotoryzowana kompania moździerzy, zmotoryzowana kompania przeciwpancerna, zmotoryzowana kompania saperów, pluton łączności)
pluton łączności
zwiadowcza kompania rowerowa
4 Spadochronowy Batalion Moździerzy
- trzy kompanie
- zmotoryzowana kompania sztabowa
4 Spadochronowy Batalion Przeciwpancerny
- trzy zmotoryzowane kompanie
- pluton łączności
4 Spadochronowy Pułk Artylerii
- trzy bataliony
- zmotoryzowana bateria sztabowa
4 Spadochronowy Batalion Przeciwlotniczy
- trzy zmotoryzowane baterie
- dwie samobieżne baterie
- ciężka kolumna zaopatrzeniowa
4 Spadochronowy Batalion Saperów
- cztery kompanie
- zmotoryzowany pluton łączności
4 Spadochronowy Batalion Łączności
- zmotoryzowana kompania łączności
- zmotoryzowana kompania radiowa
- zmotoryzowana kolumna zaopatrzeniowa
4 Spadochronowy Batalion Medyczny
1 Uzupełnieniowy Batalion Strzelców Spadochronowych w Aschersleben
Bibliografia
James Lucas: Pikujące orły : niemieckie wojska powietrznodesantowe w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 2002, s. 275, 279. ISBN 978-83-85852-73-5. OCLC 749267183.
Linki zewnętrzne
Historia 4 Dywizji Strzelców Spadochronowych (jęz. angielski). axishistory.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-12)].