4 Pomorska Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego im. gen. bryg. pil. Józefa Smagi to związek taktyczny lotnictwa Wojska Polskiego.
Zgodnie z rozkazem nr 025/MON z dnia 30.09.1967 dotyczącego nadania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek (Dz. Roz. Tjn. MON Nr 10, poz. 53), 9 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego przyjęła tradycje 4 Pomorskiej Mieszanej Dywizji Lotniczej i została przekształcona w 4 Dywizję Lotnictwa Myśliwskiego.
Dywizja miała swoją bazę na trzech lotniskach: Malbork, Debrzno i Goleniów. Dodatkowo dysponowała lotniskami zapasowymi, takimi jak Okonek, Wdzydze, Śniatowo, Sąpólno oraz czasowo podporządkowanym 9 plm lotnisku Płoty. Oprócz tego, dywizja korzystała z drogowych odcinków lotniskowych Kliniska i Słupia. Sztab dywizji oraz jednostki wsparcia stacjonowały w Malborku, a 30 Poligon Lotniczy znajdował się w Myszewie.
Struktura organizacyjna
Dowództwo dywizji – Malbork
9 pułk lotnictwa myśliwskiego – Debrzno
41 pułk lotnictwa myśliwskiego – Malbork
2 pułk lotnictwa myśliwskiego – Goleniów
84 batalion łączności
13 kompania radiotechniczna (przeformowana w 13 batalion radiotechniczny)
bateria artylerii przeciwlotniczej
Dowódcy dywizji
płk dypl. pil. Wiktor Iwoń (1965-1972)
płk dypl.pil. Czesław Filonowicz (1972-1977)
płk dypl.pil. Tytus Krawczyc (1977-1983)
płk dypl. pil. Roman Harmoza (1983-1986)
płk dypl. pil. Franciszek Macioła
płk dypl. pil. Czesław Mikrut
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Henryk Czyżyk: 9 i 4 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego w latach 1952 – 1990. Przegląd Wojskowo-Historyczny nr 4/2009.
Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-1112-14-09. Brak numerów stron w książce.