4 Czechosłowacki Pułk Piechoty
4 Czechosłowacki Pułk Piechoty (ang. Czechoslovak Infantry Regiment No. 4) był czechosłowacką jednostką wojskową, która walczyła u boku wojsk brytyjskich na Bliskim i Środkowym Wschodzie podczas II wojny światowej.
Po klęsce Francji w czerwcu 1940 roku, w Beirucie w Libanie pozostała grupa 206 czechosłowackich ochotników, którzy nie zdążyli dołączyć do 1 Czechosłowackiej Dywizji Piechoty we Francji. Władze francuskie w Libanie, uznające zwierzchność Francji Vichy, stwarzały ryzyko, że Czechów i Słowaków mogłyby oddać w ręce Niemców. Dzięki wysiłkom czechosłowackiego konsula generalnego w Jerozolimie, ochotnicy otrzymali brytyjskie wizy i przeszli na terytorium Palestyny, gdzie byli pod ochroną Anglików. Zgrupowano ich w obozie w Az Sumeirya, a ich liczba wzrosła ostatecznie do 280 osób.
Najstarszy stopniem oficer, płk J. Kores, postanowił zorganizować z ochotników jednostkę wojskową, która otrzymała nazwę Czechoslovak Infantry Regiment No. 4. Formalnie jednostka ta wchodziła w skład 1 Czechosłowackiej Dywizji Piechoty, której resztki zostały ewakuowane do Wielkiej Brytanii. Składała się z dowództwa, kompanii zaopatrzeniowej oraz 1 Pułku Piechoty, który obejmował dwie kadrowe kompanie. Następnie żołnierzy przeniesiono do obozu w Gedera, gdzie otrzymali karabiny oraz wyposażenie wojskowe i rozpoczęli intensywne szkolenie bojowe.
14 sierpnia 1940 roku, w ramach czechosłowackiego rządu emigracyjnego z siedzibą w Londynie, powstała Czechosłowacka Misja Wojskowa na Bliski i Środkowy Wschód, kierowana przez gen. O. Mezla. W wyniku jej działań, 28 października utworzono Czechosłowacki Kontyngent – Środkowy Wschód, który został podporządkowany głównodowodzącemu siłami brytyjskimi w tym regionie, gen. Archibaldowi Wavellowi. W tym samym czasie rozwiązano 4 Czechosłowacki Pułk Piechoty, na bazie którego sformowano 11 Czechosłowacki Batalion Piechoty – Wschód oraz Czechosłowacki Ośrodek Szkoleniowy – Wschód.