3M80 Moskit

Kod NATO: SS-N-22 Sunburn, inne oznaczenia: P-270, Ch-41 – to radziecki pocisk rakietowy przeznaczony do zwalczania okrętów.

Historia

Pocisk Moskit został wprowadzony do służby na początku lat 80. XX wieku jako uzbrojenie niszczycieli rakietowych projektu 956. Później zyskał także zastosowanie na korwetach projektu 1241.1MP, niszczycielach projektu 1155.1 oraz korwetach projektu 1239. W latach 90. XX wieku zaprezentowano wersję lotniczą, oznaczoną jako ASM-MMS (prawdopodobnie także Ch-41), która miała być wykorzystywana przez samoloty Su-33.

Rakieta 3M80 napędzana jest silnikiem rakietowo-strumieniowym. W pierwszej fazie lotu działa jako silnik rakietowy, a po wypaleniu się stałego paliwa, przekształca się w komorę spalania silnika strumieniowego. Pocisk korzysta z naprowadzania bezwładnościowego w początkowej fazie lotu (z możliwością korekcji radiowej) oraz aktywnego naprowadzania radiolokacyjnego w końcowej fazie.

Rakiety 3M80 są w użyciu w siłach zbrojnych Rosji, Indii oraz Chin.

Dane taktyczno-techniczne

Masa pocisku: 4500 kg
Masa głowicy bojowej: 320 kg
Długość: 9,74 m
Średnica kadłuba: ?? m
Rozpiętość: 2,10 m
Prędkość: 3 Ma
Zasięg: 250 km
Wysokość lotu: 20 m

Bibliografia

Piotr Butowski. Przegląd rosyjskich pocisków kierowanych klasy powietrze-ziemia i powietrze-woda. „Nowa Technika Wojskowa”. 1995. Nr. 3. s. 15-19. ISSN 1230-1655.