3K95 Kindżał

3K95 Kindżał (ros. Кинжал, Kinżał) to radziecki, a później rosyjski morski kompleks kierowanych przeciwlotniczych pocisków rakietowych (klasy woda-powietrze) o bliskim zasięgu, oznaczony w kodzie NATO jako SA-N-9 Gauntlet. Jego głównym przeznaczeniem jest zwalczanie samolotów, śmigłowców oraz pocisków przeciwokrętowych. System ten jest w użyciu od końca lat 80. XX wieku.

Historia

System Kinżał, będący morską wersją lądowego systemu 9K330 Tor, miał na celu zastąpienie morskiego systemu Osa-M jako broń przeciwlotnicza i przeciwrakietowa o bliskim zasięgu, przystosowana do mniejszych okrętów. Z uwagi na swoje wymiary, okazał się niepraktyczny dla małych jednostek, dlatego jego zastosowanie ograniczono do okrętów średniej wielkości jako główny system przeciwlotniczy oraz na dużych okrętach jako system uzupełniający. Prace nad systemem rozpoczęły się na mocy postanowienia Rady Ministrów ZSRR z 4 lutego 1975 roku. Wiodącym biurem konstrukcyjnym było NPO Altair, z S. Fadiejewem jako głównym konstruktorem, który wcześniej pracował nad systemem Wołna-M. Rakietę opracowywało MKB Fakieł (wcześniejsze biuro OKB-2), natomiast wyrzutnię zaprojektowano w KB Start z Jekaterynburga. W odróżnieniu od Osy-M, pociski w nowym systemie były uruchamiane z wyrzutni pionowych, a kierunek lotu korygowały silniki korekcyjne.

Ze względu na opóźnienia, pierwsze okręty, które miały być wyposażone w ten system, w tym pierwsze niszczyciele rakietowe projektu 1155, które weszły do służby od 1980 roku, nie otrzymały go na czas. Próby strzeleckie morskiej wersji systemu rozpoczęto w 1982 roku na zaadaptowanej do tego celu korwecie przeciwpodwodnej MPK-104 (projekt 1124K), która była wyposażona w trzy wyrzutnie. Już od końca 1983 roku do służby wchodziły okręty uzbrojone w wyrzutnie Kinżał, zaczynając od „Admirała Zacharowa”. Ostateczne próby systemu zakończono w 1986 roku, podczas których pociski zestrzeliły cztery rakiety przeciwokrętowe P-35.

System oficjalnie wszedł do uzbrojenia w 1989 roku. W momencie wprowadzenia do służby, na przełomie lat 80. i 90. uznawano go za niezwykle nowoczesny i w opinii ekspertów przewyższał on znacznie zachodnie systemy rakietowe tej samej klasy. W kodzie NATO system zyskał oznaczenie SA-N-9 Gauntlet, a jego radar naprowadzania został nazwany Cross Swords. Od 1993 roku system był dostępny na rynku eksportowym pod nazwą Klinok, jednak nie zrealizowano żadnych zamówień.

Opis

Pocisk ma masę 165 kg, z czego część bojowa waży 14,8 kg. Długość pocisku wynosi 2898 mm, średnica kadłuba to 235 mm, a rozpiętość stateczników wynosi 650 mm. Pocisk osiąga maksymalną prędkość 800 m/s.

Wyrzutnia pocisków 3S95 jest pionowa i bębnowa. Zawiera 8 pocisków w obrotowym bębnie z jednym oknem startowym. Zazwyczaj jeden kompleks składa się z czterech wyrzutni, a na krążownikach lotniczych można znaleźć ich sześć.

Dla celów poruszających się z prędkością do 300 m/s, zasięg zwalczania wynosi od 1,5 do 12 km, a pułap wynosi od 10 metrów do 6 km. Dla celów o prędkości do 700 m/s zasięg spada do 5 km, a pułap do 4 km. Czas przerwy między odpaleniami wynosi 3 sekundy.

Zastosowanie

1 korweta ZOP projektu 1124K MPK-104 (1 kompleks – 3 wyrzutnie)
9 niszczycieli rakietowych projektu 1155 (2 kompleksy po 4 wyrzutnie – nie na wszystkich)
1 niszczyciel rakietowy projektu 11551 „Admirał Czabanienko” (2 kompleksy po 4 wyrzutnie)
2 fregaty rakietowe projektu 1154 (1 kompleks – 4 wyrzutnie)
1 krążownik lotniczy projektu 11434 „Admirał Gorszkow”, ex „Baku” (4 kompleksy po 6 wyrzutni)
1 krążownik lotniczy projektu 11435 „Admirał Kuzniecow” (4 kompleksy po 6 wyrzutni)
1 krążownik rakietowy projektu 11442 „Piotr Wielikij” (1 kompleks – 8 wyrzutni)