39 Dywizja Strzelecka
39 Dywizja Strzelecka (ros. 39-я стрелковая дивизия) to związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.
39 DS powstała 20 lipca 1922 roku jako część 1 Dywizji Zabajkalskiej, a w 1936 roku otrzymała numer 39. Jej zadaniem była przede wszystkim ochrona granicy z Mandżurią w rejonie jeziora Chanka. W latach trzydziestych jednostka ta uczestniczyła w starciach z Japończykami, a w jej skład wchodził 50 Czytyjski Pułk Strzelecki. Kompania strzelców pod dowództwem starszego lejtnanta Koczetkowa pokonała japońskie siły piechoty, które próbowały sforsować granicę wzdłuż brzegu jeziora Chanka i zdobyć wieś Turij Rog.
W 39 DS zaczynał swoją służbę późniejszy marszałek Nikołaj Kryłow, który latem 1945 roku dowodził 5 Armią.
Podczas ataku III Rzeszy na ZSRR w czerwcu 1941 roku, dywizja znajdowała się pod dowództwem generała-majora Władimira Kuzniecowa i była częścią 59 Korpusu Strzeleckiego w 1. Armii Dalekowschodniej. W sierpniu 1945 roku wzięła udział w udanej ofensywie w Mandżurii przeciwko wojskom japońskim, wyzwalając Mudanjiang.
Okręgowe Centrum Szkoleniowe im. marszałka Pietrowa uważa się za kontynuator tradycji 39 DS.
Dowódcy dywizji
Dywizją kierowali:
- gen-mjr Władimir Kuzniecow (20.07.1940 – 19.11.1941),
- płk (od 07.12.1942 gen-mjr) Nikołaj Suchariew (20.11.1941 – 22.11.1944),
- płk Dmitrij Makarow (23.11.1944 – 09.05./25.07.1945),
- gen-mjr Wasilij Siemionow (25.07.1945 – ?).
Struktura organizacyjna
- 50 Pułk Strzelecki
- 199 Pułk Strzelecki
- 254 Pułk Strzelecki
- 15 Pułk Artylerii
- 87 Pułk Artylerii Haubic
- 71 batalion przeciwpancerny
- batalion artylerii przeciwlotniczej
- 16 kompania rozpoznawcza
- batalion saperów
- inne służby.