39 Dywizja Piechoty (niem. 39. Infanterie-Division) – to niemiecka dywizja z okresu II wojny światowej.
Formowanie i szlak bojowy
Dywizja została sformowana na podstawie rozkazu z dnia 10 lipca 1942 roku przez IV Okręg Wojskowy, początkowo w poligonie w Elsenborn, a później proces formowania przeniesiono do rejonu Vlissingen. Była to jednostka utworzona w ramach 20. fali mobilizacyjnej.
Na początku dywizja pełniła funkcje garnizonowe w Holandii, jednak na początku 1943 roku została wysłana na front wschodni, do Grupy Armii Południe. Uczestniczyła w walkach pod Charkowem oraz w starciach nad Dnieprem. W wyniku odwrotów, jesienią 1943 roku, dywizja została zredukowana do grupy bojowej. Po dalszych stratach poniesionych w starciach z Armią Czerwoną, została rozwiązana 23 października 1943 roku. Ocalałe jednostki włączono do 106 Dywizji Piechoty. Sztab dywizji został następnie wykorzystany do formowania 41 Dywizji Fortecznej na Peloponezie.
Dowódcy dywizji
gen. por. Hugo Höfl 10 VII 1942 – 18 XII 1942;
gen. por. Ludwig Löweneck 30 XII 1942 – 15 V 1943;
płk/gen. por. Maximilian Hunten 15 V 1943 – 3 IX 1943;
gen. por. Paul Mahlmann 3 IX 1943 – 20 XI 1943;
Struktura organizacyjna
Stan w lipcu 1942 roku:
- 113. i 114 pułk piechoty
- 139 pułk artylerii
- 139 batalion pionierów
- 139 oddział przeciwpancerno-rozpoznawczy
- 139 oddział łączności
Przypisy
Bibliografia
Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
Leksykon Wehrmachtu