39 Batalion Łączności (39 bł) – to pododdział łączności ludowego Wojska Polskiego.
Batalion został utworzony w 1949 roku na podstawie 25 kompanii łączności w garnizonie Międzyrzecz, będąc częścią 5 Saskiej Dywizji Piechoty według etatu 2/89. W jesieni 1950 roku 39 Batalion Łączności został przeniesiony z Międzyrzecza do Sulęcina, gdzie zlokalizowano sztab dywizji w kompleksie koszarowym przy ul. Narutowicza. Batalion został rozwiązany razem z dywizją.
Struktura organizacyjna
- dowództwo
- kompania dowodzenia (w składzie: pluton telefoniczno-telegraficzny, pluton radiowy oraz drużyna ruchomych środków łączności)
- kompania telefoniczno-kablowa (składająca się z dwóch plutonów)
- kompania szkolna
- warsztaty oraz magazyn techniczny
Stan osobowy wynosił 230 żołnierzy. Kompania miała być wyposażona w 11 radiostacji, 5 odbiorników oraz 4 aparaty telegraficzne (etat 2/89).
Dowódcy batalionu
- kpt. Stanisław Krajewski ( pełnił funkcję w 1956 roku)
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Edward, Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.