389 Dywizja Strzelecka
389 Dywizja Strzelecka (ros. 389-я стрелковая дивизия) była jednostką piechoty radzieckiej w ramach Armii Czerwonej.
Formowanie i walki
389 Dywizja Strzelecka (389 DS) została utworzona w 1941 roku. Od marca 1942 roku stacjonowała w rejonie Krasnodaru. Wzięła udział w bitwie o Kaukaz, biorąc udział w walkach o Biesłan (listopad 1942), Ardon (grudzień 1942), Armawir (styczeń 1943) oraz Sławiańsk nad Kubaniem (marzec 1943).
5 września 1942 roku, dowódca 389 DS, płk Siergiej Buniaczenko, został skazany na karę śmierci za przedwczesne wydanie rozkazu zniszczenia linii kolejowej, co uniemożliwiło wsparcie pociągu pancernego w walce; jednakże ostatecznie został ułaskawiony.
Od grudnia 1943 roku dywizja weszła w skład I Frontu Ukraińskiego. 5 stycznia 1944 roku wyzwoliła Berdyczów. Następnie brała udział w działaniach na terenie Polski. 30 lipca 1944 roku, wspólnie z 58 Dywizją Piechoty, zdobyła Annopol, lecz próba przejęcia przyczółka na Wiśle zakończyła się niepowodzeniem z powodu kontrataków niemieckich. W styczniu 1945 roku dywizja wyzwoliła Kielce, a w lutym i marcu, razem z 329 Dywizją Piechoty, zdobywała Głogów. Działania wojenne zakończyła na terenie Czech.
W skład 389 DS służyli m.in. mł. sierż. Jereżepbaj Mołdabajew († 07.08.1944, odznaczony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego) oraz st. lejt. Temik Awtandylan († 10.02.1945, również Bohater Związku Radzieckiego).
Dowódcy dywizji
Dowództwo nad dywizją sprawowali:
- płk Siergiej Buniaczenko (30.03.1942 – 04.09.1942) – później dostał się do niewoli i współpracował z Niemcami,
- gen. mjr Leonid Kołobow (05.09.1942 – 11.05.1945) – odznaczony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.
Struktura organizacyjna
- 545 Pułk Strzelecki
- 1277 Pułk Strzelecki
- 1279 Pułk Strzelecki
- 950 Pułk Artylerii
Przypisy
Bibliografia
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
389 стрелковая дивизия (389 сд) [online], Память народа (ros.).
S. I. Jemieljanow: По зову Родины. Очерки боевого пути 389 Бердичевско-Келецкой орденов Боевого Красного Знамени, Александра Суворова 2 ст., Богдана Хмельницкого 2 ст., стрелковой дивизии в годы Великой Отечественной войны 1941—1945 гг. Sterlitamak: 1993. Brak numerów stron w książce.