385 Dywizja Piechoty
385 Dywizja Piechoty (niem. 385. Infanterie-Division) to niemiecka jednostka wojskowa z okresu II wojny światowej, utworzona na poligonie w Bergen, w pobliżu Fallingbostel, na podstawie rozkazu z 10 stycznia 1942 roku, w ramach 18. fali mobilizacyjnej w VI Okręgu Wojskowym.
Struktura organizacyjna
Struktura organizacyjna w styczniu 1942 roku obejmowała:
- 537., 538. i 539. pułk piechoty,
- 385. pułk artylerii,
- 385. batalion pionierów,
- 385. oddział przeciwpancerny,
- 385. oddział łączności;
Natomiast w październiku 1942 roku struktura ta wyglądała następująco:
- 537., 538. i 539. pułk piechoty,
- 385. pułk artylerii,
- 385. batalion pionierów,
- 385. oddział rozpoznawczy,
- 385. oddział przeciwpancerny,
- 385. oddział łączności,
- 385. polowy batalion zapasowy;
Dowódcy dywizji
- Generalmajor Karl Eibl (7 I 1942 – 18 XII 1942);
- Generalmajor Eberhard von Schuckmann (18 XII 1942 – 15 II 1943);
Szlak bojowy
Dywizja została skierowana na front wschodni, jednak była rozdzielona – jedna trzecia jej składu brała udział w walkach w Grupie Armii Północ, gdzie później dołączono ją do 24 Dywizji Piechoty. Pozostałe jednostki dywizji walczyły w Grupie Armii Środek, uczestnicząc w bitwach m.in. pod Juchnowem, Kurskiem, Woroneżem oraz w zakolu Donu. W lutym 1943 roku podjęto decyzję o rozwiązaniu jednostki z powodu poniesionych strat. W marcu resztki dywizji przeszły do 387 Dywizji Piechoty.
Przypisy
Bibliografia
Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;