384 Dywizja Piechoty
384 Dywizja Piechoty (niem. 384. Infanterie-Division) była niemiecką jednostką wojskową z czasów II wojny światowej, która brała udział w działaniach na obszarze Związku Radzieckiego. Została całkowicie zniszczona pod Stalingradem.
Dywizja została utworzona na poligonie Königsbrück na podstawie rozkazu z 10 stycznia 1942 roku w ramach 18. fali mobilizacyjnej w IV Okręgu Wojskowym. W kwietniu 1942 roku skierowano ją na front wschodni, wchodząc w skład Grupy Armii Południe. Uczestniczyła w walkach o Charków, Izium i Stalingrad, gdzie w styczniu 1943 roku została zlikwidowana razem z całą 6 Armią.
Jednostka została odbudowana pod koniec 1943 roku w okupowanej Francji na podstawie ocalałego sztabu i ponownie wysłana na front wschodni, gdzie brała udział w walkach na łuku Dniepru oraz o Krzywy Róg. Jesienią 1944 roku została okrążona w rejonie Kiszyniowa i całkowicie rozbita. Jej ocalali żołnierze zostali przejęci przez 76 oraz 15 Dywizję Piechoty, które operowały na Węgrzech.
Dowódcy dywizji
- gen. mjr/gen.por. Kurt Hoffman (10 I 1942 – 13 II 1942);
- gen. por. Eccard Freiherr von Gablanz (13 II 1942 – 16 I 1943);
- płk Hans Dörr (16 I 1943 – 31 I 1943);
- gen. por. Hans de Salengre – Drabbe (IV 1943 – 28 VII 1944);
- gen. por. Drabisch-Wachter (VII 1944 – 1944).
Struktura organizacyjna
Skład w styczniu 1942:
- 534., 535. i 536. pułk piechoty,
- 384. pułk artylerii,
- 384. batalion pionierów,
- 384. oddział przeciwpancerny,
- 384. oddział łączności;
Skład w czerwcu 1942:
- 534., 535. i 536. pułk piechoty,
- 384. pułk artylerii,
- 384. batalion pionierów,
- 384. oddział rozpoznawczy,
- 384. oddział przeciwpancerny,
- 384. oddział łączności,
- 384. polowy batalion zapasowy;
Skład w marcu 1943:
- 534., 535. i 536. pułk grenadierów,
- 384. pułk artylerii,
- 384. batalion pionierów,
- 384. oddział rozpoznawczy,
- 384. oddział przeciwpancerny,
- 384. oddział łączności,
- 384. polowy batalion zapasowy;
Skład w grudniu 1943:
- 534., 535. i 536. pułk grenadierów,
- 384. pułk artylerii,
- 384. batalion pionierów,
- 384. batalion fizylierów,
- 384. oddział przeciwpancerny,
- 384. oddział łączności,
- 384. polowy batalion zapasowy;
Znaki używane przez 384 DP
Przypisy
Bibliografia
Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9. Brak numerów stron w książce
Janusz Piekałkiewicz: Stalingrad. Anatomia bitwy. Warszawa: 1995. ISBN 83-86510-42-0.