38 Batalion Saperów

38 batalion saperów to samodzielny pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.

Został sformowany w październiku 1944 roku w Narolu na mocy rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 41 z dnia 6 października 1944 jako część 5 Mazurskiej Brygady Saperów.

Żołnierze batalionu złożyli przysięgę 7 stycznia 1945 roku w Trawnikach.

Szlak bojowy

W trakcie całej wojny 38 bsap działał w ramach 5 BSap. Jego pierwszym zadaniem bojowym było rozminowywanie północnych dzielnic wyzwolonej Warszawy, które trwało od 21 stycznia do 6 marca 1945 roku. Równocześnie, podczas wiosennego spływu lodów, batalion, współdziałając z innymi jednostkami 5 BSap, zabezpieczał mosty na Wiśle w Warszawie. Po 8 marca 1945 roku, stacjonując w Pułtusku, 38 bsap kontynuował rozminowywanie północnych rejonów województwa warszawskiego oraz przyczółka modlińskiego. W trakcie wykonywania tych zadań batalion zastał koniec wojny. W okresie powojennym, razem z całą 5 BSap, rozminowywał tereny byłych Prus Wschodnich. Batalion nie posiadał żadnych odznaczeń.

Obsada personalna

Dowódcy batalionu:

mjr Bazyli Konstantinow

Obsada dowództwa w okresie wojny:

mjr Bazyli Konstantinow

szef sztabu – mjr Bazyli Turik

zastępca dowódcy ds. polityczno – wychowawczych – ppor. Tadeusz Drohomirecki

Struktura organizacyjna

Etat 012/109

Dowództwo i sztab:

dowódca 1 ksap – chor. Osmołow

dowódca 3 ksap – kpt. Grzegorz Basow

dowódca plutonu – chor. Konstanty Putiatin

dowódca plutonu – chor. Mikołaj Bucharow

dowódca plutonu – chor. Arkady Barmin

dowódca plutonu – chor. Amurziewicz

dowódca drużyny – plut. Mieczysław Greger

dowódca drużyny – plut. Mazurek

dowódca drużyny – kpr. Matus

dowódca drużyny – kpr. Stanisław Łysy

dowódca drużyny – kpr. Biennik

dowódca drużyny – st. sap. Zielewicz

pluton dowodzenia

3 x kompania saperów

3 x pluton saperów

drużyna zaopatrzenia

kwatermistrzostwo

punkt pomocy medycznej

lazaret weterynaryjny

warsztaty i magazyn techniczny

drużyna gospodarcza

razem:

liczba żołnierzy – 321 (w tym oficerów – 31, podoficerów – 62, szeregowych – 228)

sprzęt:

miny – 483

Przypisy

Bibliografia

Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.

Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.

A. Lechowski, W służbie stolicy

Zostań naszym fanem!

Pomóż nam się rozwijać! Polub nas na Facebooku! i śledź nas na X!