3,7 cm Flak 18/36/37/43
To holowana, automatyczna armata przeciwlotnicza o kalibrze 37 mm, która była używana przez Niemców podczas II wojny światowej. Armata ta była stale rozwijana, co doprowadziło do powstania kilku wersji tego działa.
Historia i rozwój
Armata przeciwlotnicza 3,7 cm Flak 18 weszła do służby w 1935 roku, w czasach, gdy nazistowskie Niemcy wciąż ukrywały swoje zbrojenia. Liczba 18 w nazwie sugerowała, że projekt tej armaty powstał w 1918 roku, kiedy to jeszcze nie obowiązywały postanowienia traktatu wersalskiego, który zakazywał prowadzenia prac nad nowym uzbrojeniem.
Mimo tych ograniczeń prace nad armatą były kontynuowane, a w 1936 roku zaprezentowano nową, ulepszoną wersję – 3,7 cm Flak 36. Zmiany dotyczyły podstawy, która stała się lżejsza. Masa armaty w pozycji bojowej zmniejszyła się do 1550 kg, a w położeniu marszowym do 2400 kg. Zwiększono także szybkostrzelność praktyczną z 80 do 120 strzałów na minutę. W 1937 roku wprowadzono niewielką modyfikację, zmieniając jedynie system celowniczy, co zaowocowało nową wersją oznaczaną jako 3,7 cm Flak 37.
Stan przed wybuchem wojny
W chwili wybuchu wojny, Wehrmacht dysponował 1030 sztukami armat przeciwlotniczych 3,7 cm Flak 18/36/37, które były rozmieszczane w bateriach artylerii przeciwlotniczej po 9 sztuk.
Modernizacja w 1943 roku
W 1943 roku przeprowadzono kolejną, bardziej gruntowną modernizację, skutkującą powstaniem modelu 3,7 cm Flak 43. Armata stała się jeszcze lżejsza, osiągając masę 1250 kg w pozycji bojowej oraz 2000 kg w położeniu marszowym. Zwiększono również szybkostrzelność praktyczną do 150 strzałów na minutę, a szybkostrzelność teoretyczna wynosiła teraz 180 strzałów na minutę. Zmieniono także kąt ostrzału pionowego, zwiększając go z 85° do 90°.
Zobacz też
Bibliografia
- А. Б. Широкорад: БОГ ВОЙИЫ ТРЕТЬЕГО РЕЙХА, Москва 2003, str. 128-131 i str. 394-397.
- Marcin Bryja: Artyleria niemiecka 1933–1945. Taktyka, organizacja, uzbrojenie, 1996, str. 107-106 i str. 125.