363 Dywizja Piechoty
363 Dywizja Piechoty (niem. 363. Infanterie-Division) to niemiecka jednostka wojskowa z okresu II wojny światowej, która została sformowana w rejonie Warszawy na podstawie rozkazu wydanego 28 grudnia 1943 roku, w ramach 21. fali mobilizacyjnej przez IX Okręg Wojskowy. W dniu 17 września 1944 roku jednostka ta została przekształcona w 363 Dywizję Grenadierów Ludowych.
Struktura organizacyjna
Struktura organizacyjna dywizji w grudniu 1943 roku obejmowała:
- 957., 958. i 959. pułk grenadierów,
- 363. pułk artylerii,
- 363. batalion pionierów,
- 363. dywizyjny batalion fizylierów,
- 363. oddział przeciwpancerny,
- 363. oddział łączności,
- 363. polowy batalion zapasowy.
Struktura organizacyjna we wrześniu 1944 roku wyglądała następująco:
- 957., 958. i 959. pułk grenadierów,
- 363. pułk artylerii,
- 363. batalion pionierów,
- 363. oddział przeciwpancerny,
- 363. oddział łączności,
- 363. polowy batalion zapasowy.
Natomiast struktura organizacyjna w marcu 1945 roku obejmowała:
- 957., 958. i 959. pułk grenadierów,
- 363. pułk artylerii,
- 363. batalion pionierów,
- 363. dywizyjna kompania fizylierów,
- 363. oddział przeciwpancerny,
- 363. oddział łączności,
- 363. polowy batalion zapasowy.
Dowódca dywizji
Na czoło dywizji stał Generalleutnant August Dettling od 21 listopada 1943 do kwietnia 1945 roku.
Szlak bojowy
Dywizja została utworzona na bazie pozostałości rozbitej pod Brodami 339 Dywizji Piechoty oraz wybranych pododdziałów 147 Dywizji Rezerwowej. Po zakończeniu szkolenia na terenie Polski, wiosną 1944 roku, jednostka została przeniesiona do Danii. W czerwcu 1944 roku dywizja znalazła się we Francji w okolicach Rouen, gdzie brała udział w walkach pod Falaise, gdzie została okrążona i znacząco zniszczona. Z okrążenia wydostało się jedynie około 2,5 tysiąca żołnierzy. Dywizję odbudowano na poligonie Wildflecken, a 17 września 1944 roku wchłonęła świeżo utworzoną 566 Dywizję Grenadierów Ludowych.
Na front dywizja powróciła pod koniec września 1944 roku, walcząc pod Nijmegen i Arnhem, a następnie nad Ruhrem, na Linii Zygfryda i pod Kolonią. Ostatecznie została rozbita w kotle Ruhry i poddała się Amerykanom w kwietniu 1945 roku.
Przypisy
Bibliografia
Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.