361 Pułk Grenadierów Pancernych (niem. Panzer-Grenadier-Regiment 361) to niemiecki oddział wojskowy, który należał do Afrika Korps podczas II wojny światowej.
W połowie czerwca 1941 roku sformowano 361 Pułk Piechoty „Afrika”. W jego skład weszła Artillerie-Abteilung 361 „Afrika” oraz kompania artylerii przeciwlotniczej z 613 Pułku Artylerii Plot. W większości byli to Niemcy, którzy wcześniej służyli we francuskiej Legii Cudzoziemskiej w Północnej Afryce i na Bliskim Wschodzie, a następnie zostali odesłani do Niemiec przez władze Francji Vichy. Pułk składał się z trzech batalionów: dwa z nich utworzono z byłych legionistów, a trzeci z żołnierzy z różnych dywizji piechoty. Dowództwo nad jednostką objął ppłk Hans-Lewin von Barby. W listopadzie 1941 roku pułk, wchodząc w skład Dywizji do Zadań Specjalnych „Afrika” (która wkrótce zmieniła nazwę na 90 Dywizję Lekką „Afrika”) pod dowództwem gen. Maxa Sümmermanna, dotarł drogą morską do Afryki Północnej. Na początku kwietnia 1942 roku jednostkę przekształcono w 361 Lekki Pułk Piechoty „Afrika”. Pod koniec czerwca do pułku przydzielono 11 Kompanię Dział Samobieżnych. Od 22 do 27 lipca 1942 roku jednostka funkcjonowała krótko jako 361 Pułk Ochrony, a od 27 lipca jako 361 Pułk Grenadierów Pancernych. Pułk uczestniczył w natarciu na Tobruk pod koniec listopada 1941 roku, a następnie brał udział w walkach pod Sidi Rezegh. W 1942 roku prowadził działania bojowe pod Gazalą, Derną, Bir Hakeim i El-Alamein, ponosząc znaczne straty. Po tych wydarzeniach pułk, wraz z pozostałymi oddziałami dywizji, wycofał się do Tunezji, gdzie w połowie maja 1943 roku skapitulował przed wojskami alianckimi.
Bibliografia
- George F. Nafziger, The Afrika Korps: An organizational history 1941-1943, 1997
- Wolf Heckmann, Rommels Krieg in Afrika, 1999
- Historia 361 Pułku Grenadierów Pancernych „Afrika” (jęz. niemiecki)