35 Pułk Czołgów Średnich im. Ludowych Gwardzistów Warszawy
35 Pułk Czołgów Średnich im. Ludowych Gwardzistów Warszawy (35 pcz) to jednostka wojsk pancernych wchodząca w skład ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1954 roku, w garnizonie Ostróda, utworzono 35 ciężki pułk czołgów oraz artylerii pancernej. Jednostka ta była częścią 15 Dywizji Zmechanizowanej im. Gwardii Ludowej. W 1955 roku, do 20 grudnia, pułk został przekształcony w 35 batalion czołgów i artylerii pancernej. W 1957 roku batalion ten zyskał status 35 pułku czołgów i artylerii pancernej. W 1961 roku nastąpiła zmiana na 35 pułk czołgów średnich. W latach 80. XX wieku w pułku funkcjonowała Szkoła Młodszych Specjalistów, która szkoliła mechaników-kierowców czołgów dla innych jednostek. Pułk został rozformowany w 1989 roku.
Struktura organizacyjna
W skład struktury organizacyjnej pułku wchodziły:
- Dowództwo i sztab
- 5 kompanii czołgów – 16 T-55
- bateria przeciwlotnicza (6 x ZU-23-2 + 4 x S-2)
- kompania rozpoznawcza (7 x BRDM-2)
- kompania saperów – 4 BLG, BRDM-2, 5 SKOT
- kompania łączności
- kompania medyczna
- kompania remontowa
- kompania zaopatrzenia
- pluton ochrony i regulacji ruchu
- pluton chemiczny
Dowódcy pułku
Wśród dowódców pułku znajdowali się:
- mjr dypl. Julian Babula (1974–1976)
- płk dypl. Florczak
- ppłk dypl. Zbigniew Pęczek
- mjr dypl. Adam Kot
- ppłk dypl. Klembalski
Oficerowie:
Zenon Werner
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
Paweł Piotrowski, Wojsko Polskie w czasie wojny koreańskiej, Nowa Technika Wojskowa Nr 1/98, ISSN 1230-1655, ss. 22-29.