34. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie
34. edycja Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie miała miejsce w dniach 17–28 lutego 1984 roku. Festiwal zainaugurowano pokazem niemieckiego filmu Arka Noego, którego reżyserem był Roland Emmerich. W ramach konkursu głównego zaprezentowano 24 filmy z 17 różnych krajów.
Jury, któremu przewodniczyła norweska aktorka Liv Ullmann, przyznało główną nagrodę festiwalu, Złotego Niedźwiedzia, amerykańskiemu filmowi Strumienie miłości w reżyserii Johna Cassavetesa. Drugą nagrodę, Srebrnego Niedźwiedzia – Nagrodę Specjalną Jury, otrzymał argentyński film Mała brudna wojna w reżyserii Héctora Olivery.
Przebieg festiwalu
W tym roku w sekcjach Konkurs, Kinderfilmfest, Info-Schau, Nowe kino niemieckie oraz na pokazach dla branży filmowej zaprezentowano łącznie 556 tytułów. Dodatkowo, w ramach sekcji Forum, skupiono się na relacjach między filmem a muzyką, prezentując zarówno filmy o tematyce muzycznej, jak i dzieła inspirowane strukturą utworów muzycznych (m.in. The Gold Diggers w reżyserii Sally Potter). W tej sekcji największe zainteresowanie wzbudziły filmy niemieckie, takie jak Dorian Gray w zwierciadle prasy brukowej Ulrike Ottinger oraz Der Schlaf der Vernunft Uli Stöckl.
Program sekcji Info-Schau (przyszła Panorama) obejmował kilka przeglądów, w tym Nowe filmy austriackie, US Non-Majors oraz Śródziemnomorska Panorama. Ten ostatni przegląd, który zyskał pozytywne opinie w prasie, był innowacyjną selekcją dwudziestu filmów z regionu Morza Śródziemnego, obejmującą dzieła od Izraela po Hiszpanię oraz od Jugosławii po Egipt. Natomiast film otwarcia sekcji Kinderfilmfest, Kidco Rona Maxwella, wzbudził kontrowersje, krytykowany za promowanie „amerykańskiego stylu życia wśród dzieci” oraz „gloryfikowanie kapitalizmu” w duchu Ronalda Reagana.
W trakcie festiwalu odbyła się debata dotycząca ustawy o finansowaniu produkcji filmowej przez państwo. Filmowcy wyrażali obawy o możliwą dyskryminację artystyczną i polityczną, zwłaszcza że wiele interesujących niemieckich filmów na Berlinale, jak Wanderkrebs Herberta Achternbuscha, powstało bez wsparcia ze strony państwa. Obawiano się również o ingerencję polityczną w produkcję filmową oraz cenzurowanie poruszanych tematów.
W ramach festiwalu zorganizowano retrospektywę twórczości niemieckiego reżysera Ernsta Lubitscha, który odniósł wielki sukces w Hollywood.
Członkowie jury
Konkurs główny
- Liv Ullmann, norweska aktorka – przewodnicząca jury
- Edward Bennett, brytyjski reżyser
- Jules Dassin, amerykański reżyser
- Manuela Gheorghiu-Cernat, rumuńska historyczka kina
- Lana Ghoghoberidze, gruzińska reżyserka
- Tullio Kezich, włoski krytyk filmowy
- Steffen Kuchenreuther, niemiecki producent filmowy
- Jeanine Meerapfel, niemiecka reżyserka
- Kevin Thomas, amerykański krytyk filmowy
- Mario Vargas Llosa, peruwiański pisarz
- Adolphe Viezzi, francuski producent filmowy
Selekcja oficjalna
Konkurs główny
Następujące filmy zostały zakwalifikowane do udziału w konkursie głównym o Złotego Niedźwiedzia oraz Srebrne Niedźwiedzie:
Pokazy pozakonkursowe
Następujące filmy zostały zaprezentowane w ramach pokazów pozakonkursowych:
Laureaci nagród
Konkurs główny
Złoty Niedźwiedź
Strumienie miłości, reż. John Cassavetes
Srebrny Niedźwiedź – Nagroda Specjalna Jury
Mała brudna wojna, reż. Héctor Olivera
Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego reżysera
Ettore Scola – Bal
Srebrny Niedźwiedź dla najlepszej aktorki
Inna Czurikowa – Romans polowy
Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego aktora
Albert Finney – Garderobiany
Srebrny Niedźwiedź za wybitne osiągnięcie artystyczne
Monica Vitti za rolę w filmie Flirt
Srebrny Niedźwiedź
Poranek w Alabamie, reż. Norbert Kückelmann
Rembetiko, reż. Kostas Ferris
Wyróżnienie honorowe
Danièle Huillet i Jean-Marie Straub – Relacje klasowe
Konkurs filmów krótkometrażowych
Złoty Niedźwiedź dla najlepszego filmu krótkometrażowego
Cykelsymfonien, reż. Åke Sandgren
Pozostałe nagrody
Nagroda FIPRESCI
Mała brudna wojna, reż. Héctor Olivera
Strumienie miłości, reż. John Cassavetes