332 Grupa Myśliwska

332. Grupa Myśliwska

332. Grupa Myśliwska (ang. 332nd Fighter Group) to jednostka lotnictwa myśliwskiego Sił Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych, znana także jako Tuskegee Airmen. Została założona w 1941 roku z afroamerykańskich obywateli USA, którzy przeszli szkolenie w zakresie pilotażu na samolotach myśliwskich.

W pierwszej połowie XX wieku w USA panowało przekonanie, że potomkowie czarnoskórych niewolników nie mają wystarczającej inteligencji ani zdolności, aby zostać dobrze wyszkolonymi pilotami. Dodatkowo, w armii amerykańskiej obowiązywały zasady segregacji rasowej, wzorujące się na prawach Jima Crow w stanach południowych, co ograniczało czarnoskórych do służby w specjalnych afroamerykańskich oddziałach. Mimo tych uprzedzeń, w obliczu potrzeb wojennych podczas II wojny światowej postanowiono utworzyć jednostkę myśliwską, w której wszyscy piloci i mechanicy byli Afroamerykanami. Proces rekrutacji był wymagający, oczekując od kandydatów nie tylko silnej motywacji, ale również wysokiego poziomu inteligencji (IQ) i wykształcenia. Uniwersytet w Tuskegee w Alabamie brał udział w doborze kandydatów, a szkolenie odbywało się w bazie lotniczej Maxwell-Gunter w Montgomery.

Początkowo piloci byli wyposażeni w myśliwce P-40 Warhawk, a następnie w marcu 1944 w P-39 Airacobra, w czerwcu i lipcu 1944 w P-47 Thunderbolt, i w końcu, od lipca 1944, w P-51 Mustang. Charakterystycznym znakiem grupy był pomalowany na czerwono statecznik pionowy z tyłu samolotu, co sprawiło, że nazywano ją również Red Tails („Czerwone Ogony”) lub Redtail Angels („Czerwonoogoniaste Anioły”); niemieccy piloci określali ich jako Schwarze Vogelmenschen (w wolnym tłumaczeniu „Czarni Ptacy”).

Podstawą grupy był 99. Dywizjon Pościgowy (99th Pursuit Squadron), który po przeszkoleniu w USA miał zostać wysłany do obrony zachodnich wybrzeży Afryki (Liberia), jednak ostatecznie, wiosną 1943 roku, trafił do Tunezji i brał udział w walkach w teatrze działań śródziemnomorskich. W dniach 27 i 28 stycznia 1944 roku jedenastu pilotów tej jednostki uczestniczyło (jako część 79. Grupy Myśliwskiej) w obronie pozycji pod Anzio, gdzie kilka dni wcześniej wylądował aliancki korpus ekspedycyjny w ramach operacji Shingle. Osiem dywizjonów alianckich broniących pozycji przed atakami Focke-Wulfów 190 zdobyło łącznie 32 potwierdzone zestrzelenia samolotów Luftwaffe, z czego piloci 99. Dywizjonu osiągnęli najwięcej – 13 zestrzeleń.

Po zakończeniu szkoleń, na początku 1944 roku, do walki przystąpiły trzy kolejne dywizjony (nr 100, 301, 302) afroamerykańskich pilotów, które zostały przerzucone do Europy, tworząc 332. Grupę Myśliwską; w czerwcu do grupy dołączono również 99. Dywizjon. Dowódcą grupy został pułkownik Benjamin Oliver Davis Jr., wcześniej dowodzący 99. Dywizjonem Pościgowym.

Piloci 332. Grupy brali udział w misjach nad Afryką Północną, Morzem Śródziemnym oraz w Europie Południowej (w tym w walkach o Monte Cassino we Włoszech), a także w Austrii, Czechosłowacji, Polsce i Niemczech, w tym w Berlinie. Łącznie piloci wykonali kilkanaście tysięcy lotów bojowych, uczestnicząc w 200 misjach osłony bombowców i zapisując na swoim koncie około 110 pewnych zestrzeleń samolotów przeciwnika oraz 273 trafienia. Dodatkowo zniszczyli 150 samolotów na lotniskach, zatopili jeden niszczyciel na morzu oraz przeprowadzili liczne skuteczne akcje na umocnienia i pojazdy naziemne (około 600) oraz mniejsze jednostki nawodne. W trakcie tych operacji grupa straciła 66 pilotów zabitych w akcji (plus 33 wziętych do niewoli), a łącznie ze stratami w różnych wypadkach wyniosły one 150 osób. W sumie podczas wojny przeszkolono 994 czarnoskórych pilotów (i kilkanaście tysięcy personelu naziemnego), z których około połowa wzięła udział w walkach w Europie. Po kapitulacji III Rzeszy, 332. Grupę Myśliwską rozwiązano 19 października 1945 roku.

Według powszechnie uznawanych poglądów po wojnie, piloci 332. Grupy nigdy nie pozwolili na zestrzelenie żadnego z osłanianych bombowców przez niemieckie siły powietrzne; jednak niektóre relacje sugerują, że w rzeczywistości Niemcom udało się zestrzelić 25 bombowców podczas tych misji.

Sukcesy grupy przyczyniły się do formalnego zakończenia segregacji rasowej w amerykańskich siłach zbrojnych; w maju 1948 roku zniesiono przepisy o segregacji w lotnictwie amerykańskim, a 26 lipca 1948 roku prezydent Harry Truman zlikwidował ją w całej armii na mocy dekretu (Executive Order) nr 9981.

Na podstawie historii „Czerwonych Ogonów” powstało kilka filmów, w tym propagandowy Wings for This Man (1945, narratorem był Ronald Reagan), fabularny Czarna eskadra (ang. The Tuskegee Airmen) (1995, w roli głównej Laurence Fishburne) oraz nakręcony w 2012 roku Red Tails George’a Lucasa (z udziałem Cuba Gooding Jr. i Terrence’a Howarda).

Tradycje bojowe 332. Grupy Myśliwskiej kontynuuje 332. Powietrzne Skrzydło Ekspedycyjne (332d Air Expeditionary Wing), stacjonujące w pierwszej dekadzie XXI wieku w Kuwejcie i Iraku (m.in. w irackiej bazie Balad Air Base), a od 2015 roku w nieujawnionej lokalizacji.