33 Dywizjon Pancerny
33 Dywizjon Pancerny był pododdziałem rozpoznawczym Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej.
Jednostka ta nie funkcjonowała w czasie pokoju. Została utworzona w wyniku mobilizacji w dniach 24–25 sierpnia 1939 roku jako część Wileńskiej Brygady Kawalerii, w grupie jednostek oznaczonych kolorem czerwonym. Mobilizację przeprowadził 7 batalion pancerny, który składał się z wydzielonego szwadronu pancernego z Wilna.
Struktura organizacyjna
W skład dywizjonu wchodziły:
- dowództwo (poczet dowódcy)
- szwadron samochodów pancernych (8 wozów bojowych wzór 34-II)
- szwadron czołgów rozpoznawczych (13 czołgów TKS)
- szwadron (lub pluton) techniczno-gospodarczy
Obsada personalna
W skład obsady personalnej we wrześniu 1939 roku wchodzili:
- dowódca – kpt. Władysław Łubieński
- adiutant – por. Wacław Stradomski
- dowódca szwadronu czołgów – por. Wiktor Szyksznel
- dowódca 1 plutonu – chor. Walenty Śliwiński
- dowódca 2 plutonu – por. Sławomir Iwiński
- dowódca szwadronu samochodów pancernych – por. Karol Smolak
- dowódca 1 plutonu – por. Witold Soiński
- dowódca plutonu techniczno-gospodarczego – por. Gracjan Fróg
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Krzysztof M. Gaj: Polska broń pancerna w 1939 roku – organizacja wojenna i pokojowa jednostek. Oświęcim: NapoleonV, 2014. ISBN 978-83-7889-122-2.
Adam Jońca, Rajmund Szubański, Jan Tarczyński: Wrzesień 1939. Pojazdy Wojska Polskiego. Barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990. ISBN 83-206-0847-3.
Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939. Warszawa: Bellona, 2011. ISBN 978-83-11-12106-5.
Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim = Polish Army vehicles: 1918-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”; Londyn: Komisja Historyczna b. Sztabu Głównego PSZ, 1995. ISBN 83-85621-57-1.
Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918 – 1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernych, 1971.