33 Batalion Łączności (33 bł)
33 Batalion Łączności to pododdział Wojsk Łączności Sił Zbrojnych PRL oraz III RP.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na wiosnę 1945 roku, w garnizonie Gniezno, powstał 19 Samodzielny Batalion Łączności, który wchodził w skład 12 Dywizji Piechoty. Jednostka została zorganizowana według etatu Nr 04/548, licząc 146 żołnierzy oraz 30 koni. W jesieni 1945 roku pododdział został przeniesiony do garnizonu Szczecin.
W marcu 1946 roku batalion został przekształcony w 33 Kompanię Łączności na podstawie etatu Nr 2/54, z liczbą 138 żołnierzy. Wiosną 1949 roku kompania przekształciła się w 33 Batalion Łączności.
Od 1958 roku jednostka stała się częścią 12 Dywizji Zmechanizowanej. W 1994 roku pododdział przeszedł reorganizację i stał się 12 Batalionem Dowodzenia.
Skład organizacyjny
- Dowództwo i sztab
- Stacja szyfrowa
- Kompania radiowa
- Pluton wozów dowodzenia
- 1 pluton radiowy
- 2 pluton radiowy
- Kompania telefoniczno-telegraficzna
- Pluton transmisji informacji
- Pluton radioliniowo-kablowy
- Pluton łączności wewnętrznej i zasilania
- Pluton łączności TSD
- Wojskowa Stacja Pocztowa
- Pluton remontowy
- Pluton zaopatrzenia
- Pluton medyczny
Przypisy
Bibliografia
Dariusz Faszcza: Z dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2005. ISBN 83-11-10131-0.
Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
Sawicki, Zdzisław: Mundur i odznaki Wojska Polskiego. Czas przemian. Warszawa: Bellona, 1997. ISBN 83-11-08588-9. Brak numerów stron w książce.