325 Łatgalski Batalion Roboczy
(niem. Letgallische Arbeits-Bataillon 325) – to kolaboracyjny oddział zbrojny o profilu budowlanym, składający się z Łotyszy, utworzony w trakcie II wojny światowej.
Historia
Batalion został powołany w styczniu 1944 roku jako 325 Łatgalski Batalion Schutzmannschaft. Do początku marca tego samego roku przechodził intensywne szkolenie wojskowe. W jego skład wchodziło siedem kompanii, liczących łącznie około 500 żołnierzy. Dowódcy batalionu oraz poszczególnych pododdziałów byli Niemcami. Oprócz Łotyszy, w batalionie służyło także wielu Polaków i Rosjan z Łotwy. Uzbrojenie batalionu było ograniczone – każda kompania dysponowała jedynie 8 karabinami ręcznymi oraz 1 karabinem maszynowym. Do batalionu dołączono także 100-osobowy łotewski oddział SS. Na początku marca batalion został przeniesiony do miasta Poludowicze. W maju 1944 roku został włączony do Wehrmachtu jako Letgallische Arbeits-Bataillon 325. Jego głównym zadaniem była budowa umocnień obronnych wzdłuż rzeki Zachodnia Dźwina, na odcinku Rubanowo-Pietrowcy. 10 kwietnia czterech żołnierzy batalionu zbiegło do partyzantów. W późniejszym czasie batalion został ewakuowany do Rzeszy, gdzie ostatecznie rozformowano go pod koniec 1944 roku.