321 Dywizja Piechoty
321 Dywizja Piechoty (niem. 321. Infanterie-Division) była niemiecką dywizją działającą podczas II wojny światowej, która brała udział głównie w starciach z Armią Czerwoną.
Dywizja została sformowana w okolicach Brunszwiku na podstawie rozkazu z 16 grudnia 1940 roku, w ramach 13. fali mobilizacyjnej w XI Okręgu Wojskowym. W grudniu 1942 roku 321 Dywizja Piechoty została przeniesiona z terytorium okupowanej Francji do Związku Radzieckiego. Podczas walk w rejonie Briańska i Rochaczewa Armia Czerwona zadała jej znaczne straty. W październiku 1943 roku dywizja praktycznie przestała istnieć. Po reorganizacji, która miała miejsce 2 listopada 1943 roku, jej żołnierze zostali włączeni do 110 Dywizji Piechoty i 211 Dywizji Piechoty.
Dowódcy dywizji
- gen. por. Ludwig Löweneck: 15 XII 1940 – 16 XI 1942;
- gen. mjr Wilhelm Thomas: 16 XI 1942 – 28 VII 1943;
- płk Ulrich Liss: 28 VII – 22 VIII 1943;
- płk Kurt Sievers: 22 VIII 1943 – 23 IX 1943;
- gen. mjr Georg Zwade: 23 IX 1943 – 2 XI 1943.
Struktura organizacyjna
Struktura organizacyjna w grudniu 1940 roku obejmowała:
- 588., 589. i 590. pułk piechoty,
- 321. pułk artylerii,
- 321. batalion pionierów,
- 321. oddział przeciwpancerny,
- 321. oddział łączności;
Struktura organizacyjna w lutym 1943 roku wyglądała następująco:
- 588., 589. i 590. pułk grenadierów,
- 321. pułk artylerii,
- 321. batalion pionierów,
- 321. batalion fizylierów,
- 321. oddział przeciwpancerny,
- 321. oddział łączności,
- 321. polowy batalion zapasowy;
Przypisy
Bibliografia
Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.
Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;