31 Pułk Piechoty (31 pp) to jednostka piechoty wchodząca w skład ludowego Wojska Polskiego.
Na podstawie rozkazu nr 7 wydanego przez dowódcę 2 Armii w dniu 13 września 1944 roku, 19 pułk piechoty został przemianowany na 31 pułk piechoty. W chwili przemianowania pułk stacjonował w folwarku Białka i był w trakcie formowania.
Jednostka ta była częścią 7 Dywizji Piechoty i była tworzona na podstawie etatu nr 04/501 pułku strzelców gwardii Armii Czerwonej. W dniach 11 i 12 października 1944 roku trwały przygotowania do wymarszu na Podlasie. W tym okresie stan ewidencyjny pułku wynosił 2437 żołnierzy, w tym 78 oficerów, 372 podoficerów oraz 1987 szeregowców. Liczba ta znacznie odbiegała od stanu etatowego, brakowało 200 oficerów i 500 podoficerów, a wśród szeregowców występowała nadwyżka 262 żołnierzy. Dnia 14 października 1944 roku pułk opuścił Białkę.
W noc przed wymarszem, w pułku miała miejsce największa zbiorowa dezercja w historii Wojska Polskiego. Z nocy 12 na 13 października 1944 roku zdezerterowało 636 żołnierzy, w tym dwóch oficerów, co stanowiło 26% stanu ewidencyjnego pułku. Część dezercji powróciła jednak z bronią i ekwipunkiem do miejsca zakwaterowania.
W dniu 16 października 1944 roku Naczelny Dowódca WP, gen. broni Michał Rola-Żymierski, zdecydował o rozformowaniu 31 pułku piechoty, uznając podoficerów i żołnierzy tej jednostki za moralnie współwinnych dezercji ich kolegów. Pułk, jako zhańbiony, został wykreślony z rejestrów Wojska Polskiego.
Ostateczny stan osobowy oddziału (około 300 żołnierzy) otrzymał tymczasową nazwę – „3 Pułk Piechoty”, czyli trzeci pułk 7 Dywizji. W dniu 18 października 1944 roku jednostka dotarła do lasu położonego na południowy zachód od Radzynia. Dowództwo oddziału zlokalizowało się w folwarku Adamki, a żołnierze rozpoczęli budowę ziemianek. Dnia 23 października 1944 roku stan osobowy 3 pp złożył przysięgę. W połowie listopada tego samego roku stan ewidencyjny 3 pp wynosił 1407 żołnierzy, w tym 71 oficerów, 130 podoficerów oraz 1206 szeregowców.
Dnia 22 grudnia 1944 roku Naczelny Dowódca WP zmienił nazwę 3 pp na 37 pułk piechoty.
Zobacz też:
- struktura organizacyjna pułku piechoty
- pułki piechoty ludowego Wojska Polskiego
Uwagi:
Przypisy:
Bibliografia:
Praca zbiorowa: Organizacja i działania bojowe Ludowego Wojska Polskiego w latach 1943–1945. Wybór materiałów źródłowych, tom I. Warszawa: 1958.
Stanisław Bilski: 7 Łużycka Dywizja Piechoty. Formowanie, szkolenie. Sierpień – grudzień 1944 r. Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 2 (46). Warszawa: 1968.
Ignacy Blum: Sprawa 31 pułku piechoty. Tło, przebieg i charakter masowej dezercji żołnierzy 31 pp w 1944 r. Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 3 (46). Warszawa: 1965.
Zbigniew Załuski: Czterdziesty czwarty. Warszawa: 1969.