31 Korpus Pancerny
31 Korpus Pancerny, odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, Suworowa i Kutuzowa (ros. 31-й танковый Висленский Краснознамённый орденов Суворова и Кутузова корпус), był jednostką pancerną Armii Czerwonej działającą w czasie II wojny światowej.
Formowany w 1943 roku, 31 Korpus Pancerny (31 KPanc.) został włączony do 1 Armii Pancernej. Po przybyciu na ziemie polskie brał udział w kluczowych bitwach, takich jak zdobycie Dukli, Częstochowy, Chorzowa, Bytomia i Gliwic, co przyczyniło się do zakończenia panowania reżimu III Rzeszy w Polsce.
Szlak bojowy 31 KPanc. prowadził od Kurska przez: Krzemieńiec, Janów Lubelski, Annopol, Duklę, Staszów, Stopnicę, Częstochowę, Bytom i Wrocław, a zakończył się w rejonie Opawy w Czechach.
Dowództwo korpusu
Dowódcy:
- gen. mjr Dmitrij Czernienko (29.05.1943 – 18.08.1943†),
- płk Piotr Żidkow (19.08.1943 – 21.10.1943),
- gen. mjr Wasyl Grigoriew (22.10.1943 – 07.01.1945),
- gen. mjr Grigorij Kuzniecow (08.01.1945 – 11.05.1945).
Szefowie sztabu:
- płk Iwan Pimienow (28.05.1943 – 10.07.1943),
- płk Piotr Żidkow (00.06.1943 – 00.12.1943),
- ppłk Władimir Gandybin (10.07.1943 – 15.09.1943),
- płk Iwan Waganow (do 08.10.1943),
- płk Nikołaj Wołodin (08.10.1943 – 00.06.1945).
Struktura organizacyjna
- 100 Brygada Pancerna,
- 237 Brygada Pancerna,
- 242 Brygada Pancerna,
- 65 Brygada Piechoty Zmotoryzowanej.
Przypisy
Bibliografia
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.