31 Kórnicki dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej (31 dr OP) był samodzielnym pododdziałem Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Sił Powietrznych.
Jednostka miała swoją siedzibę w Poznaniu i podlegała dowódcy 1 Śląskiej Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej. Dywizjon został rozformowany 31 grudnia 2011 roku, razem z 1 Śląską Brygadą Rakietową Obrony Powietrznej.
Historia
Dywizjon został utworzony na podstawie rozkazu dowódcy WOPK nr 00103/Org z dnia 26 lipca 1963 roku i został rozmieszczony w okolicy Czołowa, niedaleko Kórnika, w ramach 79. spr OPK. Jednostka ta odpowiadała za zabezpieczenie południowej strefy ostrzału 79. pułku.
Jednostka otrzymała w wyposażeniu przeciwlotniczy zestaw rakietowy średniego zasięgu typu SA – 75M Dźwina.
W dniach od 21 maja do 3 czerwca 1964 roku miały miejsce pierwsze strzelania bojowe na poligonie w ZSRR, a następne odbyły się w latach 1969, 1974, 1978 oraz 1984.
W 1986 roku dywizjon został przezbrojony w przeciwlotniczy zestaw małego zasięgu S-125 Newa. W roku 1988 jednostka przeprowadziła strzelania bojowe na poligonie w Aszułuku w ZSRR, a następne na poligonie krajowym w Ustce miały miejsce w latach 1995, 2005 i 2006.
Na przełomie lat 1999 i 2000, dywizjon został przeniesiony do nowej lokalizacji w poznańskiej Ławicy.
W 1998 roku, po rozwiązaniu 79. spr OP, dywizjon został podporządkowany 1. BR OP w Bytomiu.
W 2004 roku jednostka została przezbrojona w zmodernizowany zestaw S-125 Newa-SC, z którego odbyła strzelania techniczne w 2005 roku, w ramach ćwiczenia „Krogulec 2005”.
11 września 2004 roku w Kórniku, w obecności licznej grupy byłych żołnierzy 31 dywizjonu, przedstawicieli marszałka województwa, wojewody, starosty poznańskiego oraz władz lokalnych, miała miejsce uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej, poświęconej żołnierzom 31. dr OP.
Jednostka otrzymała własną odznakę pamiątkową, zatwierdzoną decyzją nr 289/MON z 31 sierpnia 2005 roku, oraz oznakę rozpoznawczą, zatwierdzoną decyzją nr 237/MON z 14 czerwca 2006 roku.
Na podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej nr 280/MON z 24 sierpnia 2005 roku, ustalono, że święto dywizjonu będzie obchodzone 11 września.
Nazwę wyróżniającą „Kórnicki” nadano jednostce na mocy decyzji nr 47/MON z 14 lutego 2006 roku.
W 2011 roku dywizjon ponownie zmienił miejsce stacjonowania, przenosząc się na lotnisko w Krzesinach oraz przyjmując nowoczesny zestaw rakietowy do zabezpieczenia 31. Bazy Lotniczej. Do 2011 roku 31 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej współdzielił teren z 76 Dywizjonem Rakietowym Obrony Powietrznej. Żołnierze odbywali szkolenia na poligonach w Murowanej Goślinie i Biedrusku, a co roku wyjeżdżali na poligon w Ustce, gdzie przeprowadzano próbne strzelania pociskami przeciwlotniczymi.
Struktura
W skład dywizjonu wchodziły:
- dowództwo i sztab,
- bateria dowodzenia,
- bateria radiotechniczna,
- bateria startowa (S-125 Newa-SC).
Dowódcy dywizjonu
1963–1964 – mjr Tadeusz Zieliński
1964–1966 – mjr Jerzy Holik
1966–1986 – ppłk Ryszard Sawicki
1986–1996 – ppłk Józef Zaborowski
1996–1998 – mjr Michał Kiełtyka
1998–2006 – mjr Zbigniew Tracz
2006–31 grudnia 2011 – ppłk Radosław Banaszak
Przypisy
Linki zewnętrzne
31. Kórnicki Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej – JW 1882 (1963 – 2011)