31 Dywizjon Pancerny

31 Dywizjon Pancerny był pododdziałem rozpoznawczym Wojska Polskiego w czasie II Rzeczypospolitej.

Ten dywizjon nie istniał w pokojowej strukturze wojska. Został utworzony w sierpniu 1939 roku w Grodnie, jako część Suwalskiej Brygady Kawalerii, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym. Jednostką odpowiedzialną za mobilizację był 7 batalion pancerny.

Działania bojowe

Po sformowaniu w Grodnie, dywizjon 27 sierpnia 1939 roku przeszedł marszem kołowym w okolice folwarku Płociczno, zabezpieczając w ten sposób jeden z szlaków prowadzących do Puszczy Augustowskiej. Planowano użycie dywizjonu w kooperacji z 3 pułkiem szwoleżerów do przeprowadzenia wypadu w stronę Olecka oraz opanowania tamtejszego węzła drogowego. Niestety, te plany nigdy nie zostały zrealizowane. Do momentu opuszczenia przez brygadę „cypla suwalskiego”, czołgi nie oddały ani jednego strzału.

Skład

Dowództwo (poczet dowódcy)

szwadron samochodów pancernych (8 wozów bojowych wzór 34-II)
szwadron czołgów rozpoznawczych (13 czołgów TKS)
szwadron? (pluton?) techniczno-gospodarczy

Obsada personalna

Stan osobowy we wrześniu 1939 roku:

dowódca — kpt. br. panc. Brunon Błędzki †1940 Katyń
adiutant — ppor. br. panc. rez. Mieczysław Wacław Westerski †1940 Katyń
oficer gospodarczy (płatnik) – ppor. rez. Jerzy Fenaszek
dowódca szwadronu czołgów — por. br. panc. Antoni Palukajtys †1940 Katyń
dowódca I plutonu — por. piech. Apolinary Zygmunt Bokun
dowódca II plutonu — ppor. rez. inż. Karol Augustowski †1940 Katyń
dowódca szwadronu samochodów pancernych — por. br. panc. Edward Antoni Popielarski (zaginął w niewoli)
dowódca I plutonu – por. br. panc. Henryk Płungus
dowódca plutonu techniczno–gospodarczego — por. piech. Apolinary Antoni Grzeszczak

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Krzysztof M. Gaj: Polska broń pancerna w 1939 roku – organizacja wojenna i pokojowa jednostek. Oświęcim: NapoleonV, 2014. ISBN 978-83-7889-122-2.
Adam Jońca: Wrzesień 1939 : pojazdy Wojska Polskiego: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990.
Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 83-204-3299-5.
Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939. Warszawa: Bellona, 2011. ISBN 978-83-11-12106-5.
Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim = Polish Army vehicles: 1918-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”; Londyn: Komisja Historyczna b. Sztabu Głównego PSZ, 1995. ISBN 83-85621-57-1.
Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918 – 1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernych, 1971.
Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.