31 Stalingradzka Dywizja Strzelecka
31 Stalingradzka Dywizja Strzelecka, odznaczona Orderami Czerwonego Sztandaru, Suworowa oraz Bohdana Chmielnickiego (ros. 31-я стрелковая Сталинградская Краснознамённая орденов Суворова и Богдана Хмельницкого дивизия, 31 DS) to jednostka taktyczna piechoty Armii Czerwonej.
W czerwcu 1941 roku, pod dowództwem pułkownika Michaiła Ozimina, znalazła się w składzie 40 Korpusu Strzeleckiego Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego. W 1945 roku, razem z 214 Dywizją Strzelecką oraz 373 Dywizją Strzelecką, wchodziła w skład 78 Korpusu Strzeleckiego. W trakcie walk na ziemiach polskich dowódcą dywizji był płk Iwan Chilczewski. Jednostka brała udział w ofensywie Armii Czerwonej, która rozpoczęła się 12 stycznia 1945 roku, uczestnicząc w przełamaniu niemieckich umocnień Stellung a2. Wzięła również udział w zdobyciu Bolesławca i zakończeniu panowania reżimu III Rzeszy w tym mieście.
Dowództwo dywizji
Dowódcy:
płk Iwan Chilczewski.
Struktura organizacyjna
Dowództwo 31 Dywizji Strzeleckiej
- 75 Pułk Strzelecki
- 177 Pułk Strzelecki
- 248 Pułk Strzelecki
- 32 Pułk Artylerii
- 129 Pułk Artylerii Haubic
- 151 samodzielny dywizjon artylerii przeciwpancernej
- dywizjon artylerii przeciwlotniczej
- 86 kompania zwiadowcza
- 128 samodzielny batalion łączności → 128 samodzielna kompania łączności (23.04.1943 – 01.08.1943)
- 1149 samodzielna kompania łączności (01.08.1943 – 25.11.1944)
- 52 samodzielny batalion łączności (od 25.11.1944)
- 104 batalion saperów
- 16 batalion medyczno-sanitarny
Przypisy
Bibliografia
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
Rafał Podsiadło: Niemieckie fortyfikacje Stellung a2 i ich przełamanie w styczniu 1945 r. Na linii Raby, Szreniawy i Pilicy. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-7339-136-9.
Linki zewnętrzne
RKKA – 31-я стрелковая дивизия. [dostęp 2010-12-07]. (ros.).