31 batalion pontonowo-mostowy
31 batalion pontonowo-mostowy to samodzielny pododdział wojsk inżynieryjno-saperskich ludowego Wojska Polskiego.
Jednostka została sformowana we Włodawie na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 08 z dnia 20 sierpnia 1944 roku jako część 2 Warszawskiej Brygady Saperów. Z kolei na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 50 z 10 października 1944 roku, batalion został formalnie włączony do 3 Zmotoryzowanej Brygady Pontonowo-Mostowej.
Batalion uczestniczył w pracach związanych z oczyszczaniem dna Bugu na odcinku Niemirów – Wyszków, a 10 kwietnia 1945 roku został przerzucony do rejonu Kostrzyna, gdzie zajmował się zabezpieczaniem forsowania Odry.
Obsada personalna
Dowódcy batalionu:
- mjr Stanowski
- mjr Mikołaj Remiziewicz
Struktura organizacyjna
Etat 012/81
- Dowództwo i sztab
- pluton dowodzenia
- pluton przeciwlotniczych karabinów maszynowych
- 3 x kompania pontonowa
- 3 x pluton pontonowy
- kompania mostowa
- pluton techniczny
- kwatermistrzostwo
- drużyny: parkowa, transportowa, remontowa, gospodarcza
- punkt pomocy medycznej
- warsztaty
Razem:
żołnierzy – 499 (w tym: oficerów – 39, podoficerów – 116, szeregowych – 344)
Sprzęt:
- park przeprawowy N2P – 1
- samochody – 110
- tartak – 1
- kafar – 1
Przypisy
Bibliografia
Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka: Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945–1979. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06710-4.
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.